Dit betekent:
Er mag nagedacht worden over verschillende manieren om met het virus om te gaan
Er wordt in kaart gebracht wat de huidige stand van zaken is in de wetenschap – wat werkt wel en wat werkt niet.
Er wordt vreedzaam gecommuniceerd
Menselijkheid is uitgangspunt en is niet onderhandelbaar.
Er wordt gestreefd naar optimale veiligheid, met name in de maatregelen.
Iedereen is belangrijk!
Een fijne zorgeloze foto van Audrey Hepburn, gemaakt tijdens de filmproductie Breakfast at Tiffany’s, om aan te geven dat ik vol vertrouwen ben en uitga van het juiste besluit.
Mail aan Eerste Kamerleden d.d 24 mei 2021
Dinsdag stemt uw kamer over de Tijdelijke wet testbewijzen Covid 19, een wijziging van de Wet publieke gezondheid die de inzet van het testbewijs mogelijk maakt bij de bestrijding van het virus SARS-CoV-2.
De wet zal een grote impact hebben op onze samenleving en ik vraag me af of het grootschalig testen van mensen wel een teken is van beschaving.
Even ter verduidelijking.
Ik ben filmmaker. Als ik mijn film zou openen met hordes angstige mensen die op straffe van een boete een gezondheidstest ondergaan om een restaurant in te mogen, het theater in te kunnen of een museum, dan weet de kijker hoe laat het is. Dan gaat er ofwel een levensgevaarlijke ziekte rond of de film speelt zich af in een totalitaire samenleving.
Dat het coronavirus gevaarlijk is, is helder, maar gelukkig hebben tal van wetenschappers veel kennis opgedaan en zijn er diverse mogelijkheden ontdekt om een besmetting te voorkomen en de ernst van het ziekteverloop te temperen. De huidige stand van zaken rond het virus is:
Dat de IFR lager is dan gedacht, besmettingen voorkomen kunnen worden en er een betere behandeling is van covid betekent dat de paniek kan plaatsmaken voor beschaafd en bedachtzaam handelen.
Ik schat u in als uiterst beschaafd en goed geïnformeerd, als mensen die zich niet gek laten maken door een virus wanneer dit niet nodig is.
U zult daarom ongetwijfeld de implicaties van deze wet al goed in kaart hebben gebracht, maar voor de zekerheid voeg ik daar mijn visie aan toe.
Een implicatie van de wetswijziging is bijvoorbeeld dat u en ik niet langer gezien worden als gezonde wezens, maar dat we dit moeten gaan bewijzen.
Leidt dit niet naar een samenleving waarin we op van alles getest moeten gaan worden. Moeten we bijvoorbeeld ook gaan bewijzen dat we tegen alcohol kunnen, dat we niet agressief worden in een groep met een drankje op?
Wat betekent het eigenlijk wanneer een regering het principe loslaat dat iemand onschuldig / gezond is tot het tegendeel bewezen is?
Kunnen u en ik dan bij de eerste beste verdenking (ziek, agressief, niet toerekeningsvatbaar etc.) opgepakt worden en krijgen we alleen onze vrijheid terug wanneer we kunnen aantonen dat we onschuldig / gezond zijn?
Volgens mij is het een eerste stap in een omkering in de bewijslast en wordt de deur opengezet naar een verregaande controle van alles dat we doen.
Hoe ziet een samenleving er trouwens uit waarin mensen handelen uit angst? Dingen doen waarvan ze de gevolgen niet kunnen overzien, maar die ze wel doen omdat ze niet buiten het maatschappelijk verkeer willen vallen. Wanneer mensen hun integriteit opgeven om maar geen boetes te krijgen of een gevangenisstraf!
Als de overheid burgers op zo’n basaal niveau niet langer vertrouwt, waar ligt dan de grens? Gaat een groep van experts die niet democratisch gekozen is dan bepalen met wie u en ik mogen trouwen of kinderen krijgen? Tegenspraak wordt dan, net als nu, niet geduld omdat het ondermijning is van hun gezag en dus een gevaar voor de bereidheid om zich aan hun gezag te onderwerpen. Begrijpt u wat ik bedoel?
Ik ben niet juridisch geschoold, maar het lijkt me niet voor niets dat wetten aan criteria moeten voldoen. Dat er bijvoorbeeld grondig onderzoek moet zijn gedaan naar alternatieven, naar minder ingrijpende, maatregelen. Is dat gebeurd? En zo ja, wat is daarvan de uitkomst? Wat is de onderbouwing van de stelling dat een testsamenleving tot een gezondere samenleving leidt?
En hoe zit het trouwens met de tijdelijkheid van de wet? Is die wel gegarandeerd? En met de kosten en de regeldruk die het op grote schaal testen van burgers met zich meebrengt? Is dat allemaal te verantwoorden?
De mate waarin gevaar op waarde geschat wordt en er logisch en dus niet emotioneel geredeneerd wordt definiëren in mijn ogen onze beschaving.
Het is daarom goed dat we ons voortdurend realiseren dat het gaat om een virus waarvan inmiddels duidelijk is dat 99,85% van de mensen een besmetting overleeft.
Ik wens u enorm veel wijsheid en hoop van harte dat u mijn mail ziet als een hartekreet om duidelijk te maken dat de wetswijziging alleen uw steun verdient wanneer u er volledig van overtuigd bent dat het uw leven en die van alle andere Nederlandse burgers aantoonbaar gezonder en veiliger maakt.
Als u deze vraag niet volmondig met ja kunt beantwoorden, dan geen aanpassing van de Wet publieke gezondheid.
Dan kunnen we het geld gaan gebruiken voor het verbeteren van onze gezondheidszorg, onderwijs, cultuur, de leefomgeving van mensen (met name in tehuizen), goede voorlichting over leefstijl etc.
Allemaal mooie en fijn zaken die laten zien dat we in een beschaafde samenleving wonen waarin het leven gevierd mag worden.
Met zeer vriendelijke groet,
Esmé Lammers
Amsterdam, 27 april 2021
Het is Koningsdag terwijl de helikopters over Amsterdam vliegen om de jeugd uit parken en van pleinen te jagen.
Dat de politie niet langer burgers beschermt maar ingezet wordt om de naleving van maatregelen af te dwingen, vergroot mijn gevoel van onveiligheid. Een gevoel dat me achtervolgt sinds er geen debat meer mogelijk blijkt als het gaat om coronamaatregelen.
Nu de censuur bovendien met de dag toeneemt en veel informatie niet meer te vinden is, is er nauwelijks nog sprake van een vrije uitwisseling van kennis. Ondertussen is het lastig voor te stellen dat dit allemaal nodig is ter bestrijding van het SARS-CoV-2 virus of zoals inmiddels blijkt, de druk te verminderen op onze gezondheidszorg.
Het afgelopen jaar heeft de Nederlandse samenleving zonder al te veel problemen gedaan wat het OMT en RIVM adviseerden. Ondertussen realiseren mensen zich meestal niet dat het RIVM, via de Wet Publieke Gezondheid, de ‘adviezen’ volgt van de WHO.
In Nederland leven we dus, net als 193 andere landen, voor een groot deel volgens de richtlijnen van wat een grote internationale organisatie ‘goed’ vindt. Een organisatie die we niet kennen, die geen verantwoording aan ons verschuldigd is en die voor een belangrijk deel ondersteund wordt met geld uit de farmaceutische industrie.
Inmiddels lijken we de problemen van corona goed in te kunnen schatten. Mensen kunnen ernstig ziek worden, maar gelukkig overleeft zo’n 99,75% van de patiënten waarmee het dus geen killer-virus is. Dit neemt niet weg dat het ons heeft geconfronteerd met een ander groot probleem; een probleem in de gezondheidszorg. En dat probleem moet opgelost.
Over het ’wat’ – een goede gezondheidszorg – zijn mensen het meestal snel eens. De discussie ontstaat pas op het moment dat het ‘hoe’ bepaald moet worden, welke maatregelen er genomen kunnen worden om het doel te bereiken.
Doorgaans zijn hier geen pasklare oplossingen voor, maar blijken er meerdere wegen naar Rome te leiden. Om de verschillende routes in kaart te brengen, is een uitwisseling van kennis noodzakelijk en moet er discussie gevoerd worden.
In Nederland hebben we hier ruimschoots ervaring mee. Een verschil van mening werd niet zozeer als een probleem gezien, maar leidde meestal tot een grote diversiteit aan gemeenschappen waarin iedereen zijn eigen oplossing en werkwijze kon hebben. Hierdoor ontstond een nuttige diversiteit en konden mensen leren van elkaars ervaringen.
Waarom hebben we deze ‘normale’ Nederlandse gang van zaken ineens verlaten?
Waarom mogen we sinds maart 2020 alleen nog wedden op één paard? Wat maakt een lockdown, met als enige sleutel naar vrijheid: het vaccin, zo zaligmakend?
Dat we in de beginfase zonder morren voor dit beleid gekozen hebben, is volkomen begrijpelijk.
Er was angst, er moest snel gehandeld worden, maar inmiddels zijn we meer dan een jaar verder en is er een weldadige hoeveelheid aan nieuwe wetenschappelijke inzichten, ontwikkelden ondernemers een schat aan initiatieven om het virus te bestrijden en formuleren denkers een visie op een nieuw normaal.
In plaats dat deze geestelijke rijkdom leidt tot een levendig debat, vindt er ineens onder andere op You tube en LinkedIn een ongekende censuur plaats en fungeert de reguliere media als een grote propaganda machine voor de overheidsmaatregelen.
We zijn een hoogopgeleid land met enorm veel kennis over crisismanagement, virussen, immuunsystemen en gezondheid. Waarom leiden we mensen op als we, juist op het moment dat we ze het hardste nodig hebben, geen gebruik van ze mogen maken? Kennis is toch geen wegwerpartikel (En cultuur trouwens ook niet)
Waarom varen we, via RIVM en OMT, alleen nog op de visie van de WHO? Wat weet de WHO van onze samenleving? Is het voorkomen van contactmomenten tussen mensen echt het enige antwoord op ons gezondheidszorg probleem? Het wordt nergens onderbouwd.
Bovendien zijn het niet bepaald zachtzinnige oplossingen. Ze doen je toch al snel denken aan ‘ophokken en vaccineren’ iets dat gangbaar was binnen de bio-industrie, een industrie waarvan we besloten hebben dat die onethisch te werk gaat en slecht is voor de gezondheid van mens en dier.
Het gaat al met al niet om klein bier. Er worden ingrijpende besluiten genomen die onze gezondheid mogelijk op de lange termijn beïnvloeden en desondanks worden ze in rap tempo weggetikt zonder debat of uitwisseling van kennis.
Het gevaar van het virus moet eindelijk op de juiste waarde worden geschat, zodat angst niet langer de kwaliteit aantast van de besluitvorming.
De eis dat het debat en de uitwisseling van kennis altijd, maar dan ook ALTIJD mogelijk moet blijven, zal de kwaliteit van besluiten zeker ten goede komen en onze toekomst ziet er meteen een stuk rooskleurig uit.
Ik kan me bovendien voorstellen dat u zich breder wilt laten informeren dan alleen de briefing van de heer Van Dissel.
Er is een aantal uitstekende wetenschappers zoals Prof. Dr. Ira Helsloot (hoogleraar Besturen van Veiligheid van Radboud Universiteit), viroloog Jaap Goudsmit, hoogleraar Staats- en bestuursrecht Wim Voermans en Prof. Michaéla Schippers van de Erasmus Universiteit Rotterdam, die zich grondig verdiept hebben in de materie en hun inzichten ongetwijfeld met u willen delen.
Het voordeel hiervan is dat het u hoogst waarschijnlijk beter in staat stelt om te beoordelen of de one size fits all oplossing van de WHO, een organisatie die ongetwijfeld het beste met ons voor heeft, inderdaad geschikt is voor onze Nederlandse en unieke samenleving.
Ik wens u enorm veel wijsheid en hoop van harte dat ik op deze manier bijgedragen heb aan het besef dat een vrije uitwisseling van kennis en discussie van grote waarde zijn voor het succes van onze samenleving en dat we er dus uitermate zuinig op moeten zijn.
Met zeer vriendelijke groet,
Esmé Lammers
Amsterdam, 14 maart 2021
Geachte mevrouw Halsema, geachte burgemeester van Amsterdam
U schrijft regelmatig brieven aan de burgers van uw stad, om ze een hart onder de riem te steken over maatregelen, maar ook bijvoorbeeld wanneer uw zoon in uw ogen onrecht wordt aangedaan door de Telegraaf. U had toen volkomen gelijk dat u in de pen klom. Als er onrecht gebeurt dan moet je daar aandacht voor vragen. Dan moeten mensen weten dat je zoon dit overkomt omdat jij burgemeester bent en dat dit niet mag betekenen dat hij een uitzonderingspositie inneemt, niet in positieve, maar ook niet in negatieve zin. Uw zoon heeft recht om beoordeeld te worden als een ‘gewone’ jongen van 15. U had daar een punt.
Wat ik verder altijd charmant aan u vond is dat u zo enorm vlammend onze democratische beginselen kan verdedigen en dat u houdt van een stevig en interssant debat en daar ook een uniek talent voor heeft.
En daarom ben ik nu dus ook zo enorm benieuwd hoe u voor uzelf verantwoordt wat er sinds begin 2021 wekelijks gebeurt op het Museumplein in Amsterdam.
Welke gedachten heeft u op het moment dat onder uw gezag vreedzame demonstraties op een onsmakelijke manier verstoord worden door uw eigen politie. Is het echt uit uw naam dat weerloze burgers geïntimideerd worden met waterkanonnen en van het veld worden gejaagd door ME’ers, Romeo’s, politie te paard en honden?
In januari liet u weten dat er ingegrepen moest worden omdat niet alleen vreedzame burgers naar het Museumplein toekwamen, maar ook hooligans, relschoppers en extreem rechts. Ik twijfel eraan of u dat echt meende, want u weet net zo goed als ik dat hooligans en relschoppers niet zozeer op een wat knuffelige burgerbijeenkomst afkomen, maar getriggerd worden door een politiemacht. En daarbij, is het niet de taak van de politie om rotte appels te verwijderen zodat Amsterdammers en andere burgers veilig en vreedzaam kunnen demonstreren?
Het argument dat er relschoppers en hooligans waren, maakte in de weken die volgden plaats voor het argument dat de samenkomst op het Museumplein in lijn moest zijn met de coronamaatregelen. De 1.5 meter moet gerespecteerd worden.
En dat was in wezen precies wat de honderden mensen deden die vanmiddag, zondagmiddag 14 maart 2021, op het Museumplein aanwezig waren. Ze stonden op de blauwe stippen die de gemeente op het veld geschilderd had (de afstand ertussen was trouwens bijna 2 meter – meten is blijkbaar ook een kunst) en wisselden zo van gedachten. Maar u weet ook dat mensen mensen blijven en dat ze soms – net als Grapperhaus – niet helemaal de afstand tot een ander meer in de gaten hebben. Gelukkig stond iedereen in de frisse buitenlucht, zijn de besmettingscijfers op dit moment laag – de kans dat je iemand tegenkomt die besmettelijk is, is eigenlijk nihil – en dus was de volksgezondheid op geen enkel moment in gevaar.
Er was met andere woorden geen enkele aanleiding om het samenzijn van deze vreedzame groep burgers te verstoren.
Het zou natuurlijk kunnen dat uw stem niet doorslaggevend is in het driehoeksoverleg en dat u het aflegt tegen de hoofd van politie en officier van justitie in het debat over wel of niet ingrijpen. Ik kan het me haast niet voorstellen, maar in dat geval raad ik u aan de site van uw eigen politie nog een keer lezen want dat levert een mooi argument op om niet in te grijpen. “Demonstreren is een grondrecht. De overheid moet het demonstratierecht faciliteren en beschermen. De politie zal er alles aan doen om de uitoefening van het recht om te demonstreren mogelijk te maken, zo lang het vreedzaam verloopt en de veiligheid van demonstranten en omwonenden kan worden gewaarborgd.”
Het is belangrijke informatie want uw politie houdt zich stelselmatig niet aan deze regels. Natuurlijk zijn er rustige en goede agenten, maar de politie intimideert, valt mensen lastig, jaagt ze op en raakt geïrriteerd als mensen niet op commando in lucht opgaan. Het is echt beangstigend wanneer een agent, die bewapend is en met een groot team tegenover een ongewapende ongetrainde burger staat, zijn emoties niet in bedwang heeft.
Geachte burgemeester, het verstoren van de Museumpleindemonstratie door politie is een meer dan zorgelijke ontwikkeling. Het demonstratierecht is voor ons allemaal intens belangrijk, ook voor u wanneer u en of uw kinderen op een dag aandacht wil vragen voor overheidshandelen waar u het slachtoffer van wordt. Als ik uw brief van destijds lees over uw zoon, dan kan ik niet anders dan concluderen dat u ongelooflijk blij moet zijn geweest dat u uw hart op die manier kon luchten, dat u de gelegenheid kreeg om Amsterdammers uit te leggen wat er werkelijk aan de hand was.
De demonstranten die op zondagmiddag op het Museumplein staan doen in wezen niets anders. Ze willen hun visie geven op hetgeen er op dit moment gebeurt.
Ik ben ervan overtuigd dat als er één persoon is in Amsterdam die in staat is om te beargumenteren dat deze demonstraties ongestoord en veilig moeten plaatsvinden, die bovendien met gezag de politie kan wijzen op de belangrijke beschermende rol die ze hierbij speelt, dat u dat dan bent.
Ik hoop van harte dat u uw debat-talent en uw macht als burgemeester wilt inzetten voor deze goede zaak.
In het geval u dit niet wil doen, dan hoor ik graag waarin de mensen die wekelijks op zondag bijeenkomen op het Museumplein om aandacht te vragen voor onrecht, van u verschillen toen u aandacht vroeg voor het onrecht dat uw zoon aangedaan werd en waarom deze mensen, in tegenstelling tot u, de mond moet worden gesnoerd.
Met een zeer vriendelijke groet,
Esmé Lammers, geboren te Amsterdam.
“Ik weet hoe het zit. Ik ben weer helemaal wakker.”, schreef ik een tijdje geleden en sloot af met ‘to be continued’. Hiermee werd het onbedoeld een cliffhanger terwijl ik eigenlijk bedoelde dat ik nog tijd nodig had om zaken op een rij te zetten en de juiste woorden te vinden.
Hier is deel 2 van ‘Chocola maken van wat er gebeurt.’
De behoefte om te begrijpen hoe het zit en welke belangen er mogelijk op de achtergrond een rol spelen, ontstond toen in de communicatie over het coronavirus, de ernst van de situatie niet langer uitgedrukt werd in ziekenhuis/IC opnames maar in positieve PCR testresultaten.
Om te beginnen is de PCR test hier niet geschikt voor. Hij geeft bijvoorbeeld niet aan of er sprake is van een actief virus en dus ook niet of de geteste persoon besmettelijk is (zie uitspraak Marion Koopmans). Het vreemde was dat de testresultaten desondanks gecommuniceerd werden als besmettingen en dat de media de cijfers ook nog eens zonder enige context de wereld inslingerden.
Als je ook maar een beetje affiniteit hebt met cijfers, dan voel je op je klompen aan dat een absoluut aantal positieve testresultaten niets zegt. 5000 nieuwe besmettingen is schrikbarend veel in een dorp, maar het is verwaarloosbaar in een land. Het aantal positieve testen is dus geen indicatie voor het aantal mensen in Nederland dat op dat moment een actief virus bij zich draagt.
Desondanks vermeldden de krantenkoppen elke dag zonder enige context deze besmettingscijfers en joegen daarmee de bevolking de stuipen op het lijf.
Wat was hier de bedoeling van? Waarom werd er niet verteld hoeveel mensen er getest waren en wie er getest was? Waarom werden mensen zo bang gemaakt?
Het bleek al snel dat de media niet langer mensen op een betrouwbare manier wilden informeren over de situatie, maar dat ze het nodig om het gedrag van het publiek te beïnvloeden. Elk bericht moest zoveel als mogelijk de ernst van de situatie benadrukken!
Maar waarom moeten mensen alsmaar doordrongen worden van de ernst? Als iets gevaarlijk is, dan is het toch juist belangrijk dat het hele verhaal verteld wordt, dan moeten mensen toch betrouwbaar geïnformeerd worden? Dan moeten ze toch ook weten wat ze wél kunnen doen?
Het was opvallend dat de berichten over corona enorm emotioneel ingestoken waren en dat er gebruik gemaakt werd van indringende beelden. Ik voelde me meer en meer gemanipuleerd. Dit soort bangmakerij werkt bij mij eigenlijk alleen maar averechts. Na in eerste instantie netjes te doen wat er gezegd wordt, probeer ik daarna zo snel mogelijk controle te krijgen en orde te scheppen. Ik ging dus op zoek naar informatie die voor mij logisch in elkaar stak en waarvan de boodschapper me niet iets aan het opdringen was maar die vanuit een bepaalde ethiek vond dat hij zijn kennis moest delen.
Ik stuitte op een aantal zeer waardevolle integere wetenschappers en stelde mijn set waarheden samen. Ik geef ze hierbij omdat ze mijn houding ten aanzien van corona bepalen.
Er is een SARSCoV-2 virus en de ziekte die je krijgt als je daarmee besmet raakt heet Covid-19 (ziekte).
Op basis van een aantal artikelen (zie onderstaand) kwam ik tot de conclusie dat het coronavirus niet zozeer via je huid of wondjes je lichaam binnendringt, wat het HIVvirus bijvoorbeeld wel doet, dat het eventueel via oppervlakten (waar het vervolgens via je handen in je mond en maag komt) je lichaam binnen kan dringen, maar dat de grootste schade aangericht wordt wanneer het in je longen terechtkomt. Als het tot de lager gelegen longblaasjes weet door te dringen, waar je immuunsysteem minder sterk is. Op die manier kan het tot een forse luchtweg infectie leiden.
Dat gebeurt omdat het virus zich verspreidt via aerosolen, kleine druppeltjes die zich via luchtstromen kunnen verplaatsen en op die manier in je longen terecht komen.
Het is dus van groot belang om goed te ventileren. Het verversen van de lucht voorkomt dat er een grote concentratie kan ontstaan van het coronavirus. Bovendien is het belangrijk om te zorgen voor goede luchtvochtigheid zodat het virus niet kan blijven zweven.
Schone handen hebben is altijd nuttig en als je klachten hebt (hoest of niest) moet je afstand houden, vooral van kwetsbare mensen. Maar deze twee zaken bieden onvoldoende bescherming als je lange tijd in een benauwde ruimte zit. Als er dan iemand is die een actief virus draagt dan raak je ondanks je schone handen en afstand houden, alsnog besmet. Ventileren en goede luchtvochtigheid is dus cruciaal.
Wel of niet a-symptomatisch besmettelijk?
Gezonde mensen maken elkaar niet ziek en er is geen reden om te denken dat dit, in het geval van het coronavirus, anders ligt. Dat is de strekking van het gelijknamige artikel van psychiater Marcel Tóth en internist Hannah Visser op de site van Medisch contact (zie bijgaand PDF).
Omdat het niet solide voelt om op één bron te varen, was ik blij dat demissionair MP Mark Rutte tijdens een persconferentie bevestigde dat het alleen zinnig is om je te testen wanneer je klachten hebt. Rutte gaf hiermee aan dat als je geen klachten hebt, dat je je dan niet hoeft te laten testen, ook niet voordat je een meeting ingaat. Daarmee zegt hij eigenlijk dat je zonder klachten dus niet besmettelijk bent.
Zonder klachten vorm je dus geen gevaar voor anderen.
En als je wel klachten hebt, dan kan je niet meer zoals vroeger toen het nog stoer was om snotterend en kuchend naar je werk te gaan, je onder de mensen begeven. Dan moet je de contacten met anderen vermijden.
Wat te doen als je toch besmet raakt?
Voor 98% van de mensen is het gelukkig geen probleem wanneer ze besmet raken
Mensen met onderliggende kwalen zoals suikerziekte, hart- en vaatziekte of binnenvet kunnen wel behoorlijk ziek worden en kunnen zelfs sterven aan corona.
Aan de andere kant is er inmiddels wel veel meer bekend over de behandeling van covid en zijn er methode om je weerstand te verhogen, bijvoorbeeld met een goede leefstijl, maar ook met vitamine C, D en zink. Het kan de impact van een besmetting behoorlijk verkleinen.
En dan zijn er ook nog medicijnen zoals Hydroxychloroquine en Ivermectine waar veelbelovende resultaten mee bereikt worden en waarmee de ernst en de duur van de ziekte mogelijk verkleind kunnen worden (bron)
Een groep huisartsen die enorm wordt tegengewerkt zet zich in om te komen tot goede medische behandeling van covid-19 (o.a. via de huisarts).
Er zijn meerdere manieren zijn om te voorkomen dat je besmet raakt en zelfs als je besmet bent, dan zijn mogelijkheden om de gevolgen van een besmetting te dempen.
Coronlogica
Het begon me op te vallen dat het kabinet en media een logica hanteert die me vreemd is. Het kabinet, de media en daarmee een groot deel van de bevolking hield vol dat er maar één manier is om het coronavirus te bestrijden, namelijk met het verminderen van contacten tussen mensen, ook tussen mensen zonder klachten.
Maar waarom zou je contactmomenten tussen gezonde mensen willen verminderen?
Normaal gesproken zorg je er alleen voor dat de contactmomenten tussen zieke mensen en anderen beperkt worden. En ook Rutte vond dat hij als hij geen klachten had gezond genoeg was om contact te hebben met anderen.
Hoe kon het dat er desondanks werd gekozen voor maatregelen waarvan de gevolgen enorm zijn. Bedrijven gaan failliet, kinderen kunnen niet naar school, de spanning in gezinnen loopt op en de samenleving raakt ontwricht.
Je zou zeggen dat alternatieven meer dan welkom zijn.
Waarom wordt er zo stoicijns vastgehouden aan maatregelen die voor mij voelen als oplossingen uit de bioindustrie – ophokken en vaccineren.
Wie verzint zulke idiote bijna totalitaire maatregelen? En waarom is vaccineren ineens de enige oplossing? Waarom is er geen aandacht meer voor ons immuunsysteem en het versterken daarvan?
Vaccinaties zijn heel nuttig, maar het is een medische ingreep en die hebben – zoals we weten – meestal een bijwerking. Om die reden kies je dus alleen voor een medische ingreep als het niet anders kan.
Blijkbaar niet…
Waar komen die idiote totalitaire maatregelen vandaan?
Isa Kriens stelde op twitter de vraag. “Vraag jij je ook al maanden af hoe het komt dat er meer dan 190 landen een overeenkomstig corona beleid voeren?”
Hierbij een samenvatting van wat ze heeft uitgezocht. “Met als moraal van het verhaal: we maken onderdeel uit van een mondiaal beleid.”
Nederland is, evenals 195 andere landen, aangesloten bij de World Health Organization. De WHO is de gespecialiseerde organisatie van de VN en heeft een sturende en coördinerende rol op het gebied van gezondheid en welzijn.
De WHO wordt gefinancierd door de lidstaten (20%), en door andere partners (80%).
Op de site van de WHO staan alle financiers in orde van grootte opgesomd. Op nummer 1 staat (stond) de USA. Daarna komt de UK. En dan op 3 de Bill & Melinda Gates Foundation. Op 4 staat GAVI (388,7 mio): de vaccinatie alliantie die Gates heeft opgericht en waar NL partij bij is.
In 2005 zijn de International Health Regulations (IHR) in werking getreden. Nederland heeft deze regels in 2007 geïmplementeerd in de Wet Publieke Gezondheid.
In de WPG is een ‘lijst A’ met ziektes waarvoor er een regime in werking treedt waarbij de WHO de facto de leiding neemt. Sinds 28 januari 2020 staat COVID-19 op lijst A.
COVID-19 is op lijst A gezet naar aanleiding van de ‘pandemie’ status van de WHO, en op basis van een advies van het OMT. Het Outbreak Management Team. Dit is een team van experts dat is samengesteld door het RIVM. Het RIVM vormt de spreekbuis van en naar de WHO. Sinds 2007. “De WHO heeft de mogelijkheid om aanbevelingen te doen aangaande de infectieziektebestrijding. Bij aanbevelingen kan gedacht worden aan het vereisen van medisch onderzoeken bij vertrek of binnenkomst, het vereisen van (een bewijs van) inenting of profylaxe … het toepassen van quarantainemaatregelen bij mogelijk besmette personen, het isoleren en behandelen van besmette personen en het opleggen van beperkingen aan personen uit getroffen gebieden.”
Het blijven overigens aanbevelingen, met andere woorden: de lidstaat hoeft deze niet op te volgen. Niettemin zal er zeker sprake zijn van grote internationale politieke druk om dit wel te doen” MvT, Kamerstukken nr. 3, 31316, p.5.
De moraal van dit verhaal is inderdaad dat het coronabeleid in Nederland aangestuurd wordt door de WHO.
Een veel gehoorde klacht onder critici van het coronabeleid is dat het kabinet vrijwel volledig vaart op de adviezen van het OMT en aangezien het OMT vaart op de adviezen van de WHO is het dus de WHO die voor een groot deel bepaalt hoe wij hier in Nederland omgaan met het coronavirus.
Door dit inzicht was ik in één klap wakker. Het maakte voor mij enorm veel duidelijk. Ik begreep ook meteen waarom ik zo’n weerstand voelde.. Het is de WHO die besloten heeft dat het verminderen van contacten tussen alle mensen, of ze nu ziek zijn of niet, de enige manier is om corona te bestrijden. En waarom? Omdat dit de weg opent naar een wereldwijd vaccinatie programma!
Voor mij was daarmee glashelder dat ik mijn lot niet in handen wil leggen van een non governmental organization. Een organisatie die voor een groot deel gefinancierd wordt de farmaceutische industrie, die vervolgens geheel toevallig vaccineren als enige oplossing ziet in de bestrijding van een virus, die niet democratisch geleid wordt, die geen verantwoording aflegt en ook niet gecontroleerd kan worden.
Het leidde er toe dat ik nu meer dan ooit de behoefte voel om niet afhankelijk te worden, niet van de medische stand, niet van techniek in welke vorm dan ook en al helemaal niet van een overheid die labbekakkerig omgaat met de belangen van haar burgers.
Dit inzicht vereist dat ik mijn leven onder de loep neem en dat ik aan het studeren ben op mogelijkheden om op een verantwoorde manier te voorzien in mijn levensbehoefte en met respect voor de natuur en dat ik dit bij voorkeur zoveel als mogelijk lokaal wil regelen.
Als kind zei ik vaak ; “ik heb het contact met de overheid verbroken.” Zover is het niet, maar dat zaken anders geregeld moeten worden lijkt me evident.
Politiepaarden die rondjes draaien om vreedzaam zittende demonstranten. Het is achteraf inderdaad kolderiek, zie filmpje.
Dat was het alleen niet op het moment zelf. De paarden waren opgefokt en niet eenvoudig in de hand te houden. En dan waren er ook nog ruiters die hun paard doelgericht als wapen inzetten tegen mensen die rondliepen.
Dat agenten geïrriteerd raken is voorstelbaar, het maakt het alleen niet minder ongepast. Deze agenten moeten, lijkt me, iets aan angermanagement doen, want als je zo bewapend bent, dan moet je je emoties onder controle hebben, zo niet dan ben je een gevaar voor anderen.
Ondertussen is het belangrijkste natuurlijk dat burgemeester Halsema geattendeerd wordt op de site van haar eigen politie. Daar staat vrij helder uitgelegd wat de rol van de politie is bij demonstreren : de-escaleren en de veiligheid van de demonstranten en omgeving te garanderen.
Maar dat is niet wat ze doet. Keer op keer verstoort ze de vreedzame coronamaatregeldemonstraties, eerst vanwege vermeend wapenbezit en geweld en afgelopen zondag vanwege de 1.5 meter maatregel!
Een groter gelegenheidsargument is niet denkbaar. Op hetzelfde moment stonden in het Vondelpark groepen mensen knus en ongestoord tegen elkaar aan te zingen en te hossen. Allemaal heel gezond, want in de buitenlucht is de besmettingskans zo goed als nihil. Er was dus net als in het Vondelpark geen enkele reden om in te grijpen.
De opdracht om wel in te grijpen (misschien ingefluisterd door minster Grapperhaus) leidde vervolgens tot een bijna gegeneerd politieapparaat dat volkomen ongeloofwaardig optrad tegen de toegestroomde leraren, ondernemers, ouders en wappies die niet bewapend waren en op geen enkele manier aangaven de strijd aan te willen gaan.
Iedereen, inclusief de vertegenwoordigers van de pers, stond er ongemakkelijk naar te kijken want als het optreden van Halsema iets duidelijk maakt, dan is het wel dat niet onze gezondheid in het gedrang is, maar onze grondrechten, in dit geval het demonstratierecht.
Zou iemand burgemeester Halsema kunnen uitleggen wat er op de site van haar eigen politie staat? Hopelijk gaat ze dan wat minder selectief om met het demonstratierecht. En misschien helpt het wanneer ze zich realiseert dat ook zij of haar kinderen op een dag misschien de straat op wil, hetgeen niet ondenkbaar is in deze veranderende tijden.
Het zou pijnlijk zijn wanneer tegen die tijd – mede door haar toedoen – het staande praktijk is geworden dat de heersende macht bepaalt waar je wel en waar je niet tegen mag demonstreren.
2021 is nog maar net begonnen als het Museumplein voor de derde keer wordt aangewezen als veiligheidsrisicogebied.
Sinds 24 januari ga ik wekelijks naar de Museumpleindemonstraties. In eerste instantie om met eigen ogen te zien of de aanwezige demonstranten inderdaad zo gewelddadig zijn dat ze met waterkanonnen en ME te paard in het gareel moeten worden gehouden. Het bleek iets anders te liggen. Zoals ook terug te zien is op de filmbeelden die ik ter plekke maakte, ging er geen geweldsdreiging uit van de groep protesterende burgers, maar van de politie. Natuurlijk, er waren relschoppers, maar deze stonden in essentie te wachten tot de ME een eerste stap zou doen. En dat deden ze zonder duidelijke aanleiding en met veel machtsvertoon.
Als er op deze manier werd om gegaan met het demonstratierecht, dan mocht dat niet onopgemerkt gebeuren. Ik besloot de Museumpleindemonstraties te blijven vastleggen.
Op de zondag erna, op zondag 31 januari, koos het gezag ineens een andere strategie. De politiemacht stond weliswaar paraat, inclusief waterkanonnen, maar greep niet in. Waarom zouden ze ook. Er stonden bezorgde burgers die niets anders deden dan vreedzaam hun zorgen en kritiek uiten op het coronabeleid. Na twee uur ging iedereen weer zijns weegs met het gevoel dat ze hadden gedaan wat ze konden.
Ondanks dit vreedzame verloop werd het Museumplein de week erna, op 7 februari, wederom aangewezen als veiligheidsrisicogebied. De driehoek kan tot zo’n aanwijzing overgaan wanneer aannemelijk is dat er wapenbezit of wapenmisbruik zal zijn. In het besluit ‘Omgeving Museumplein 7 februari’ stond dat de politie preventief kon fouilleren. Bovendien deed de driehoek op de site “in lijn met de afgekondigde code rood en het weeralarm van de KNMI een oproep om vandaag niet te demonstreren.”
De bezorgdheid van de overheid was wat beklemmend, maar het goede nieuws was dat de demonstratie niet was verboden.
Het was inderdaad steenkoud en het Museumplein lag die zondag onder een maagdelijk pak sneeuw. Voor het eerst stond er geen ME, maar wemelde het slechts van de politiebusjes. Optimistisch en goed van vertrouwen als ik ben ging ik er vanuit dat we allemaal al doende leren en dat de politieagenten er waren om te zorgen dat de relschoppers geen kans hadden.
Op het plein stond een groepje demonstranten. Omringd door gezinnen met kinderen die van de sneeuw genoten werd er wat gedanst en accordeonmuziek gemaakt. Ik glimlachte vriendelijk naar de politie om te laten blijken dat ik hun aanwezigheid op prijs stelde.
Ik besloot net mijn camera uit te zetten – Want hoe lang blijft een groep vredige demonstranten interessant? – toen de smartlappen spelende accordeonist omsingeld werd door zo’n tiental agenten. Hij moest zich identificeren. (zie hier de beelden)
Hij stopte met spelen, stak zijn handen in de lucht en liet weten dat hij geen ID op zak had.
Nu heb ik altijd geleerd dat er een toonplicht is, maar geen draagplicht. Je hoeft je ID dus niet bij je te hebben, maar je moet wel op de een of andere manier regelen dat je hem kunt tonen. En verder moet er natuurlijk een aanleiding zijn om iemand naar zijn ID te vragen. Maar wat had deze man misdaan? Had hij wapens, was hij gewelddadig, speelde hij vals?
Wat het ook was, hij werd door tien politiemannen ingesloten en met ferme kracht afgevoerd naar een busje.
Ik liep mee en zei al filmend tegen een agent dat ik het nogal beangstigend vond dat iemand zonder aanleiding werd afgevoerd. Ik kreeg geen antwoord en dus vroeg ik of hij er was om demonstranten te beschermen of om geweld tegen ze te plegen.
En toen moest ook ik mijn ID laten zien.
Het was een veiligheidsrisicogebied en ik stelde lastige vragen, maar met het dragen van vuurwapens of fysiek geweld had het niets te maken.
Ik had ook geen ID bij me, die was ik stomweg vergeten.
De bankpas die ik bij me had gestoken haalde ik tevoorschijn, ik noemde mijn voornaam en geboortedatum en opperde dat ik op een later tijdstip mijn ID op het bureau zou tonen. Maar daar zag de agent geen brood in. Hij liet me fouilleren en vroeg naar mijn adres. Tegen die tijd vertrouwde ik hem allang niet meer noch de situatie en leek het me beter dat niet te geven. En dus moest ik mijn spullen inleveren, kon ik nog net het thuisfront informeren waarna ik in de cel van het politiebusje werd gezet. In de cel ernaast zat de accordeonist aan de Amsterdamse grachten te zingen.
Vanuit de ijskoude bus zag ik dat we de stad uitreden en in Zuidoost belandden.
“Die vrouw eerst” hoorde ik iemand zeggen en even later ging de deur van het slot en werd ik een ondergrondse garage ingeleid, die met donkere plastic zeilen in compartimenten was ingedeeld. Een batterij agenten stond klaar om ons, twee wat verdwaalde arrestanten, op te vangen. Er werd druk heen en weer gelopen, ik kreeg een vel met een nummer in handen geduwd, een fotocamera werd op me gericht en KLIK. Ik stond op de politiefoto.
Daarna werd ik voorgeleid aan de dienstdoende officier van justitie. Nog wat wantrouwend legde ik uit dat het afvoeren van de accordeonist voor mij beangstigend was, dat ik me niet veilig voelde en dus mijn adres niet wilde geven. Hij leek het te begrijpen en constateerde dat ik er niet gewelddadig uitzag. Iets gerustgestelder vertelde ik dat ik bij de demonstratie aanwezig was om vast te leggen wat er gebeurt en dat ook zou blijven doen omdat de demonstranten te makkelijk als hooligans en idioten worden neergezet en zo van hun demonstratierecht worden beroofd. Ik zei dat we zuinig moeten zijn op het recht op demonstreren. “U moet toch ook op een dag vreedzaam de straat op kunnen wanneer u het ergens niet mee eens bent?”, vroeg ik. Hij gaf me gelijk.
Even later zeiden zelfs de agenten dat ze me begrepen.
Mijn man mailde een kopie van mijn ID, dat ik vanaf mijn telefoon aan een agente mocht tonen. Waarom had niemand deze mogelijkheid eerder geopperd, toen we nog op het Museumplein stonden? Nu stond ik ineens in een buitenwijk, in het half donker met een snijdende wind waardoor ik me lastig kon oriënteren.
Eenmaal thuis las ik op de site van de politie: “De politie begeleidt in opdracht van de burgemeester demonstraties om de veiligheid voor demonstranten en de omgeving te bewaken. Daarom zijn we zichtbaar aanwezig en zijn we in contact met de demonstranten. Zo houden we een vinger aan de pols. Ons optreden is er op gericht om bij eventuele spanningen te de-escaleren, mocht het nodig zijn. We treden op wanneer strafbare feiten worden gepleegd, gemaakte afspraken niet worden nagekomen of de gezondheid van demonstranten of omstanders in gedrang komt. We streven ernaar dat vrijheid en veiligheid bij iedere demonstratie in balans zijn.”
Veiligheid van demonstranten? De-escaleren van spanningen? Het waren blijkbaar niet langer de instructies waarmee de politie door de burgemeester op pad werd gestuurd naar een demonstratie. De opdracht leek eerder intimideren en verstoren, desnoods met paarden, blaffende honden, waterkanonnen en wapenstokken.
En inderdaad wanneer je de beelden ziet dan laat je het wel uit je hoofd om de straat op te gaan. En dat is blijkbaar de bedoeling. Het effect is dat tegengeluiden van gewone burgers onnodig worden gecriminaliseerd en gesmoord.
Uit de talloze petities en artikelen van diverse groepen artsen, hoogleraren en andere bezorgde burgers, blijkt dat er behoefte is aan debat, aan perspectief en onderzoek naar alternatieven voor het huidige beleid. Wanneer deze vaak waardevolle stemmen ruimte krijgen kan de democratie haar werk doen. Maar dan moet de democratie wel kunnen functioneren, dan moet het voor iedereen veilig voelen om tot een eigen mening te komen en moet deze ook vreedzaam geuit kunnen worden, ook op een plein midden in Amsterdam.
De mondkapjes, de anderhalve meter en lockdown met avondklok zijn gericht op het terugdringen van aantal besmetting. Het virus moet verbannen! Nederland hanteert daartoe inmiddels de strengste set maatregelen en nog zijn de cijfers niet goed genoeg waardoor er elke keer aanvullende maatregelen nodig zijn. Je vraagt je af of er licht aan het einde van de tunnel is.
“Hoezo? De enige reden dat we aan maatregelen blijven hangen is omdat die slappe Nederlanders zich er niet genoeg aan houden. Even tanden op elkaar, doorbijten en dan zijn we ervan af! Maar dat kan ons verwende volkje niet en dus modderen we aan!’, hoor ik sommige mensen zeggen.
Maar stel, we ruilen onze eigenzinnige natuur in, houden ons naar Chinees voorbeeld strikt aan de maatregelen, en op een gegeven moment is er geen corona-besmetting meer te bekennen. Trekken we zodra zich een nieuw virus aandient dan weer alle maatregelen uit de kast? Gaan we rest van ons bestaan van lockdown naar lockdown, met bijhorende vaccinatie, en houden we voor de zekerheid altijd een mondkapje op want je weet nooit of er een nieuw virus is?
Ik kan me haast niet voorstellen dat iemand daar gelukkig van wordt.
Ik heb er al eerder over geschreven, maar het wordt volgens mij echt tijd dat er maatregelen komen – desnoods naast het huidige beleid dat er op gericht is om het aantal besmettingen te laten dalen – die zich richten op het terugdringen van het aantal mensen dat ziek wordt van corona en er aan sterft. Een beleid dat niet langer voornamelijk besmettingen wil voorkomen, maar ervoor zorgt dat mensen weerbaar zijn en een besmetting goed kunnen doorstaan waardoor de druk op de IC’s afneemt en het dodental een aanvaardbaar niveau krijgt.
Maar dan moet je wel weten wat die mensen kwetsbaar maakt.En daar gaat dit artikel van Emma Bruns in NRC van 3 februari over : Wat maakt die 2% van de mensheid kwetsbaar waardoor ze niet goed opgewassen zijn tegen het virus en ze op de IC belanden. Als we dat weten, weten we misschien ook wat we kunnen doen om dit percentage naar beneden te krijgen.Dat het slikken van vitamine D3 (met zink) een positieve rol speelt was al duidelijk.
Inmiddels blijkt ook het zogenaamde binnenvet van mensen tamelijk essentieel.
“De werkelijke verschillen in de mortaliteit van de coronapandemie worden bepaald door het binnenvet. Het verschil tussen Amerika, Engeland en landen als Zweden en Japan wordt wellicht niet door hun coronamaatregelen bepaald, maar wel door wat ze dagelijks ’s avonds op hun bord scheppen. Dat binnenvet, officieel visceraal vet, is vet dat zich ophoopt rondom onze organen in de buik en daar een chronische ontstekingsreactie veroorzaakt. Op de lange termijn leidt dit tot allerlei aandoeningen zoals diabetes type II, hypertensie, hypercholesterolemie. Ook bevordert het een risico op diverse soorten kanker en, u raadt het al, het leidt tot een ernstig verloop wanneer besmetting met corona plaatsvond….. Het goede nieuws is dat we in Nederland tientallen scanners hebben staan die met minder straling dan een normale CT- scan, kunnen bepalen of u, visceraal obees bent, of uw echtgenoot of uw broer. Op dit moment is er echter maar één bedrijfje dat een vergunning heeft om zo’n scan te maken.”
Kortom, als je twijfelt of je wel opgewassen bent tegen het virus, laat dan een scan maken die aangeeft of je viceraal obees bent. En verder.. is het waarschijnlijk sowieso niet fijn om een binnenvetter te zijn.
Voor het eerst begrijp ik wat mensen bedoelen als ze het over ‘ontwaken’ hebben. Het is een heldere vorm van zijn, vol energie waardoor je het gevoel hebt dat je je leven met creativiteit en speelsheid mag gaan veroveren.
En dat voelt heerlijk want sinds maart had ik het gevoel dat ik de regie meer en meer kwijt aan het raken was over mijn gezondheid en mijn leven en leek het er op dat ik die ook niet snel meer terug zou krijgen.
In maart 2020 schrok ik net als iedereen van de komst van het coronavirus. Het eerste dat ik in zo’n situatie doe is me richten op feiten en onderzoeken hoe ik het beste kan zorgen voor mezelf en de mensen die me dierbaar zijn, het liefst op een zo natuurlijk mogelijke manier die kracht geeft en goed voelt.
In die zoektocht stuitte ik op tal van sites en ontdekte ik (met dank aan Maurice de Hond) hoe heerlijk het is als je luchtkwaliteit in je huis optimaal is met de juiste luchtvochtigheid en CO2 waarden, wat het belang is van vit D, C en zink (met dank aan Dr. Campbell), hoe the cold your warm friend is (Wim Hof), wat de kracht is van rust in je gedachten (Tijn Touber).
Gaandeweg kon ik weer naar buiten kijken en toen viel me op dat de overheid wel heel erg een eensporenbeleid aan het voeren is en dat ze daar ook niet meer van af te brengen is, hoe hoog of laag mensen ook springen – Vrouwen voor Vrijheid, herstel-NL, Viruswaarheid, Artsen Covid Collectief, Jan Bonten, Pieter Borger, Michaéla Schippers, petities, demonstraties etc. etc –
Er is niets tegen stevig eensporenbeleid als het ons effectief en snel naar mooiere oorden leidt, maar dat is niet wat ik zie. Mensen slaan elkaar bijkans de hersenen in, winkels zijn dichtgetimmerd, ondernemers en zzp’ers kunnen financieel geen kant op, zijn afhankelijk van regelingen waar ze niet uitkomen terwijl de stapel onbetaalde uitgestelde rekeningen omhoog schiet. Ik lees pijnlijke artikelen over wat eenzaamheid met mensen doet, over patienten die niet de juiste medische zorg krijgen en wat er gebeurt als mensen thuis opgesloten worden. En dan lijkt er ook nog eens geen eind aan de tunnel te komen.
Ik bleef met vragen zitten en begreep minder en minder van het overheidsbeleid. Wat kan je in zo’n geval als burger doen? Mensen en organisaties steunen die aan de bel trekken – Isa Kriens, Partij voor de Dieren, Bob de Wit, Barbara Baarsma, Vrouwen voor Vrijheid, Edwin Evers, Kees de Kort, Ad Verbrugge, Weltschmerz, Ewald Engelen, Pieter Borger, Jan Bonte, Jeroen Pols, de Nieuwe Wereld, Flavio Pasquino etc.. etc.- en er dan verder maar op vertrouwen dat het allemaal goed komt?
Helaas werkt dat niet voor mij. Ik treed mensen en de wereld met veel vertrouwen tegemoet, maar als iets in me zegt dat het niet klopt, dan wil ik weten wat er aan de hand is. Alleen dan kan ik beoordelen of ik het juiste doe.
En nu eindelijk is dat stadium aangebroken. Ik weet hoe het zit
Het is jammergenoeg geen fijn spectaculair James Bond achtig complot met een groepje bad guys die de wereld aan het onteigenen zijn, maar het is wel goed om te weten want het schept een vergezicht aan mogelijkheden…
To be continued.
notities 