Waarom moet er een wettelijk kader komen voor collectieve maatregelen die zich niet bewezen hebben en waarvan de schadelijkheid inmiddels duidelijk is. Ze ondermijnen het immuunsysteem en berokkenen de bevolking op diverse fronten schade; psychisch, sociaal en financieel.
Het is dus niet de brandspuit die je hoopt te hebben als er brand is, nee we worden opgescheept met een ontploffende brandweerauto.
In dit artikel enkele gedachten over het voorstel om de Wet Publieke Gezondheid uit te breiden met artikelen zodat collectieve maatregelen ingezet kunnen worden voor de bestrijding van een epidemie van infectieziekten behorend tot groep A1, of een directe dreiging daarvan.
Samenvattend
Het voorstel voor wijziging lezend is de belangrijkste vraag wat mij betreft: Wat wordt er bedoeld met een infectieziekte met ‘pandemisch potentieel’ en ‘als het belang van de volksgezondheid dit vereist’?
Deze criteria worden namelijk veel te ruim omschreven.
Het gevolg is dat de collectieve maatregelen niet alleen geactiveerd kunnen worden als we te maken hebben met een infectieziekte met een hoge IFR, die daadwerkelijk schadelijk is voor de bevolking, maar ook als er een nieuwe griepvariant aankomt en zelfs als er door mismanagement een beddentekort ontstaat. Op dat moment is elk zwaar griep-geval immers niet in het belang van de volksgezondheid en moet dus voorkomen worden.
De noodsituatie wordt zodanig omschreven dat de nieuwe pandemie-wet in verkeerde handen ook nog eens een uitstekend instrument kan zijn om groepen mensen naar willekeur als gevaarlijk aan te wijzen en ze buiten de samenleving te plaatsen. Die groepen hoeven dan helemaal niet aantoonbaar gevaarlijk te zijn, nee, een vermoeden van een griepinfectie is al voldoende.
Tel daar bij op dat het gaat om maatregelen die zich niet bewezen hebben, sterker nog, waarvan de effectiviteit discutabel is, terwijl ze ook nog eens op allerlei fronten schadelijk blijken (leerachterstand bij kinderen, faillissementen en eenzaamheid) en je vraagt je af waarom dit voorstel er überhaupt ligt.
Waarom zouden we in een noodsituatie ineens grijpen naar maatregelen die we kennen van de bio-industrie, een industrie waar infectieziekten bestreden worden met ophokken, vaccineren en ruimen?
Waarom wil de regering maatregelen die mensen degraderen tot eenheidsworst, terwijl dat onethisch is en niet strookt met de werkelijkheid? Waarom bio-industriepraktijken toepassen op mensen?
Waarom steken we onze energie in het wettelijk verankeren van onderdrukkende collectieve maatregelen, terwijl er een huisartsen tekort ontstaat, de gezondheidszorg uitgekleed wordt, er oversterfte is en de gezondheid van burgers wordt ondermijnd door stress, financiële problemen en onvolwaardig eten.
Als de nood aan de man is dan moet de gezondheidszorg optimaal zijn en volgens de laatste wetenschappelijke inzichten functioneren, dan hebben we weerbare burgers nodig met een krachtig immuunsysteem en een goede leefstijl.
Laten we daar nu eindelijk eens tijd en geld aan besteden.
TOELICHTING
Criteria voor activeren van het wettelijk kader
Op de site van de Eerste Kamer
“Met dit voorstel komt er een wettelijke kader dat “geactiveerd” kan worden op het moment dat er sprake is van een infectieziekte met pandemisch potentieelén als het belang van de volksgezondheid dit vereist.”
Er zijn dus twee criteria
- infectieziekte met pandemisch potentieel én
- als het belang van de volksgezondheid het vereist.
Allereerst : Hoe wordt een infectieziekte met pandemisch potentieel omschreven?
Om die groep af te bakenen wordt groep A-infectieziekten opgesplitst in de groepen A1 en A2.
- A1 is een ziekte met pandemisch potentieel
- En groep A2 is gelijk aan de huidige groep A.
Als voorbeeld van een infectieziekte met pandemisch potentieel wordt COVID-19 genoemd.
De vraag is of hiermee bedoeld wordt dat de maatregelen van stal gehaald kunnen worden voor een ziekte waarvoor (inmiddels) geldt dat
- 98% van de mensen weinig merkt van een infectie
- 99,85% een infectie overleeft (zie IFR onderzoek2 van John Ionnadis)
- die vooral bij oudere mensen met meerder onderliggend lijden tot ernstige klachten leidt
- en waarvan duidelijk is dat de overlevingskans verhoogd kan worden met bijv de juiste vit D level3 en medicatie?
Vraag : Of gaat de minister uit van wat er aanvankelijk gedacht werd van Covid, namelijk een infectieziekte met IFR van 3,5%?
In de ‘nadere memorie van antwoord 1404 2023’ staat een extra verduidelijking: Het zou gaan om infectie-ziekten
- ‘waartegen onder de bevolking geen of weinig immuniteit aanwezig is,
- deze bij mensen zware klachten veroorzaakt (bij een deel van de besmettingen)
- en zich gemakkelijk verspreidt onder de bevolking.’
Maar dit helpt ons ook niet verder. Deze criteria gelden immers voor iedere nieuwe griepvariant.
Vraag ; Bedoelt de minister dat iedere nieuwe griepvariant het wettelijk kader kan activeren?
Het tweede criterium luidt : ‘als het belang van de volksgezondheid dit vereist.’
Vraag Wat wordt precies bedoeld met belang van de volksgezondheid?
Betekent dit dat er ook maatregelen genomen worden bij een ziekenhuisbeddentekort of stakend zorgpersoneel en stroomstoringen in ziekenhuizen? In die gevallen is het immers in het belang van de volksgezondheid om te zorgen dat mensen niet ziek worden om zo de druk op de zorg te ontlasten.
Het kan zelfs in het belang zijn van de gezondheidszorg om mensen het fietsen te verbieden en ook andere ‘gevaarlijke’ activiteiten. Immers alles wat de kans op een ongeluk verhoogt, leidt, in het geval van een ziekenhuisbeddentekort, al snel tot ontwrichting van de gezondheidszorg en is dus niet in het belang van de volksgezondheid.
Vraag Is het de bedoeling dat problemen die ontstaan door verkeerd beleid en mismanagement ook bestreden worden met collectieve maatregelen?
De maatregelen – Effectiviteit, schadelijkheid, gevolgen
Inmiddels is duidelijk dat er veel vraagtekens zijn bij de effectiviteit van de maatregelen. En dat niet alleen, er kleven enorm veel nadelen aan. Ze ondermijnen het immuunsysteem en berokkenen de bevolking op diverse fronten schade, psychisch, sociaal en financieel.
Bovendien degraderen ze ieder uniek mens tot een eenheidsworst. Dat is onethisch en volkomen onrealistisch.
Niet iedereen wordt immers ziek van een virus – de meesten hebben er niet eens last van – en niet iedereen verspreidt het virus op dezelfde manier.
De mens als eenheidsworst leidt tot bioindustrie-achtige praktijken. Mensen die als een soort kudde door enorme hallen worden geleid om massaal een prik te gaan halen, zonder dat er een huisarts aan te pas komt die in de gaten houdt of de prik wel geschikt is in combinatie met de andere medicatie en ziektegeschiedenis.
Welke rol heeft de huisarts?
Soms is er geen tijd voor maatwerk, maar in het geval van de coronacrisis werden huisartsen buitenspel gezet.
Vraag : Welke garantie is er dat mensen zo snel mogelijk de zorg krijgen die bij hun past, dat er rekening wordt gehouden met hun medicatie en ziektegeschiedenis?
Vraag Er is een groeiend huisartsen tekort, hoe gaat dat opgevangen worden als de nood aan de man is?
Je bent onschuldig/gezond tot het tegendeel bewezen is.
Een ander groot nadeel van collectieve maatregelen is het opzijzetten van een belangrijke pijler onder onze rechtsstaat. De burger is niet langer onschuldig / gezond tot het tegendeel wordt bewezen, maar moet zijn onschuld / gezondheid bewijzen op de manier die de overheid voorschrijft.
Vraag : Wordt het bewijs dat de overheid verlangt om aan te tonen dat je gezond bent deze keer wel wetenschappelijk onderbouwd en op de juiste manier ingezet?
Vraag: Is er iets geleerd van de PCR test? Een test die geen actieve infectie kon aantonen – zie Marion Koopmans die zegt “De PCR test is prima om te zeggen, je hebt het virus gehad. Het is minder goed om aan te geven je bent op dit moment besmettelijk” en desondanks werd het ingezet om de vrijheid van mensen in te perken.
Afrondend
De regering wil een wettelijk kader scheppen voor maatregelen waarover elke dag wel een onderzoek verschijnt met als uitkomst dat lockdowns, mondkappen, QR codes, anderhalve meter afstand geen probate middelen zijn om de verspreiding van een infectieziekte tegen te gaan.
Aan de andere kant wordt de schade die deze maatregelen toebrengen steeds zichtbaarder – kinderen die leerachterstand hebben, mensen die vereenzamen en bedrijven die failliet gaan. En dan moet nog worden onderzocht of de maatregelen niet ook een rol spelen bij de huidige oversterfte.
Conclusie
Afgezien van de veel te ruime omschrijving van infectieziekte met pandemisch potentieel, lijkt het me echt totaal onzinnig om een wettelijk kader te hebben voor schadelijke maatregelen, voor een ontploffende brandweerauto.
notities 