Voor het eerst begrijp ik wat mensen bedoelen als ze het over ‘ontwaken’ hebben. Het is een heldere vorm van zijn, vol energie waardoor je het gevoel hebt dat je je leven met creativiteit en speelsheid mag gaan veroveren.
En dat voelt heerlijk want sinds maart had ik het gevoel dat ik de regie meer en meer kwijt aan het raken was over mijn gezondheid en mijn leven en leek het er op dat ik die ook niet snel meer terug zou krijgen.

In maart 2020 schrok ik net als iedereen van de komst van het coronavirus. Het eerste dat ik in zo’n situatie doe is me richten op feiten en onderzoeken hoe ik het beste kan zorgen voor mezelf en de mensen die me dierbaar zijn, het liefst op een zo natuurlijk mogelijke manier die kracht geeft en goed voelt.

In die zoektocht stuitte ik op tal van sites en ontdekte ik (met dank aan Maurice de Hond) hoe heerlijk het is als je luchtkwaliteit in je huis optimaal is met de juiste luchtvochtigheid en CO2 waarden, wat het belang is van vit D, C en zink (met dank aan Dr. Campbell), hoe the cold your warm friend is (Wim Hof), wat de kracht is van rust in je gedachten (Tijn Touber).

Gaandeweg kon ik weer naar buiten kijken en toen viel me op dat de overheid wel heel erg een eensporenbeleid aan het voeren is en dat ze daar ook niet meer van af te brengen is, hoe hoog of laag mensen ook springen – Vrouwen voor Vrijheid, herstel-NL, Viruswaarheid, Artsen Covid Collectief, Jan Bonten, Pieter Borger, Michaéla Schippers, petities, demonstraties etc. etc –

Er is niets tegen stevig eensporenbeleid als het ons effectief en snel naar mooiere oorden leidt, maar dat is niet wat ik zie. Mensen slaan elkaar bijkans de hersenen in, winkels zijn dichtgetimmerd, ondernemers en zzp’ers kunnen financieel geen kant op, zijn afhankelijk van regelingen waar ze niet uitkomen terwijl de stapel onbetaalde uitgestelde rekeningen omhoog schiet. Ik lees pijnlijke artikelen over wat eenzaamheid met mensen doet, over patienten die niet de juiste medische zorg krijgen en wat er gebeurt als mensen thuis opgesloten worden. En dan lijkt er ook nog eens geen eind aan de tunnel te komen.

Ik bleef met vragen zitten en begreep minder en minder van het overheidsbeleid. Wat kan je in zo’n geval als burger doen? Mensen en organisaties steunen die aan de bel trekken – Isa Kriens, Partij voor de Dieren, Bob de Wit, Barbara Baarsma, Vrouwen voor Vrijheid, Edwin Evers, Kees de Kort, Ad Verbrugge, Weltschmerz, Ewald Engelen, Pieter Borger, Jan Bonte, Jeroen Pols, de Nieuwe Wereld, Flavio Pasquino etc.. etc.- en er dan verder maar op vertrouwen dat het allemaal goed komt?

Helaas werkt dat niet voor mij. Ik treed mensen en de wereld met veel vertrouwen tegemoet, maar als iets in me zegt dat het niet klopt, dan wil ik weten wat er aan de hand is. Alleen dan kan ik beoordelen of ik het juiste doe.
En nu eindelijk is dat stadium aangebroken. Ik weet hoe het zit

Het is jammergenoeg geen fijn spectaculair James Bond achtig complot met een groepje bad guys die de wereld aan het onteigenen zijn, maar het is wel goed om te weten want het schept een vergezicht aan mogelijkheden…

To be continued.