Tagarchief: coronamaatregelen

Aanpassing WPG – Wettelijk kader voor een ontploffende brandweerauto

Posted on by
1

Waarom moet er een wettelijk kader komen voor collectieve maatregelen die zich niet bewezen hebben en waarvan de schadelijkheid inmiddels duidelijk is. Ze ondermijnen het immuunsysteem en berokkenen de bevolking op diverse fronten schade; psychisch, sociaal en financieel.

Het is dus niet de brandspuit die je hoopt te hebben als er brand is, nee we worden opgescheept met een ontploffende brandweerauto. 

In dit artikel enkele gedachten over het voorstel om de Wet Publieke Gezondheid uit te breiden met artikelen zodat collectieve maatregelen ingezet kunnen worden voor de bestrijding van een epidemie van infectieziekten behorend tot groep A1, of een directe dreiging daarvan.

Samenvattend 

Het voorstel voor wijziging lezend is de belangrijkste vraag wat mij betreft:  Wat wordt er bedoeld met een infectieziekte met ‘pandemisch potentieel’ en ‘als het belang van de volksgezondheid dit vereist’?  

Deze criteria worden namelijk veel te ruim omschreven. 

Het gevolg is dat de collectieve maatregelen niet alleen geactiveerd kunnen worden als we te maken hebben met een infectieziekte met een hoge IFR, die daadwerkelijk schadelijk is voor de bevolking, maar ook als er een nieuwe griepvariant aankomt en zelfs als er door mismanagement een beddentekort ontstaat. Op dat moment is elk zwaar griep-geval immers niet in het belang van de volksgezondheid en moet dus voorkomen worden. 

De noodsituatie wordt zodanig omschreven dat de nieuwe pandemie-wet in verkeerde handen ook nog eens een uitstekend instrument kan zijn om groepen mensen naar willekeur als gevaarlijk aan te wijzen en ze buiten de samenleving te plaatsen. Die groepen hoeven dan helemaal niet aantoonbaar gevaarlijk te zijn, nee, een vermoeden van een griepinfectie is al voldoende.  

Tel daar bij op dat het gaat om maatregelen die zich niet bewezen hebben, sterker nog, waarvan de effectiviteit discutabel is, terwijl ze ook nog eens op allerlei fronten schadelijk blijken (leerachterstand bij kinderen, faillissementen en eenzaamheid) en je vraagt je af waarom dit voorstel er überhaupt ligt.

Waarom zouden we in een noodsituatie ineens grijpen naar maatregelen die we kennen van de bio-industrie, een industrie waar infectieziekten bestreden worden met ophokken, vaccineren en ruimen? 

Waarom wil de regering maatregelen die mensen degraderen tot eenheidsworst, terwijl dat onethisch is en niet strookt met de werkelijkheid? Waarom bio-industriepraktijken toepassen op mensen?

Waarom steken we onze energie in het wettelijk verankeren van onderdrukkende collectieve maatregelen, terwijl er een huisartsen tekort ontstaat, de gezondheidszorg uitgekleed wordt, er oversterfte is en de gezondheid van burgers wordt ondermijnd door stress, financiële problemen en onvolwaardig eten. 

Als de nood aan de man is dan moet de gezondheidszorg optimaal zijn en volgens de laatste wetenschappelijke inzichten functioneren, dan hebben we weerbare burgers nodig met een krachtig immuunsysteem en een goede leefstijl. 

Laten we daar nu eindelijk eens tijd en geld aan besteden.

TOELICHTING 

Criteria voor activeren van het wettelijk kader

Op de site van de Eerste Kamer 

“Met dit voorstel komt er een wettelijke kader dat “geactiveerd” kan worden op het moment dat er sprake is van een infectieziekte met pandemisch potentieelén als het belang van de volksgezondheid dit vereist.”

Er zijn dus twee criteria

  1. infectieziekte met pandemisch potentieel én 
  2. als het belang van de volksgezondheid het vereist.

Allereerst : Hoe wordt een infectieziekte met pandemisch potentieel omschreven?

Om die groep af te bakenen wordt groep A-infectieziekten opgesplitst in de groepen A1 en A2. 

  • A1 is een ziekte met pandemisch potentieel 
  • En groep A2 is gelijk aan de huidige groep A.  

Als voorbeeld van een infectieziekte met pandemisch potentieel wordt COVID-19 genoemd. 

De vraag is of hiermee bedoeld wordt dat de maatregelen van stal gehaald kunnen worden voor een ziekte waarvoor (inmiddels) geldt dat 

  • 98% van de mensen weinig merkt van een infectie 
  • 99,85% een infectie overleeft (zie IFR onderzoek2 van John Ionnadis) 
  • die vooral bij oudere mensen met meerder onderliggend lijden tot ernstige klachten leidt 
  • en waarvan duidelijk is dat de overlevingskans verhoogd kan worden met bijv de juiste vit D level3 en medicatie?

Vraag : Of gaat de minister uit van wat er aanvankelijk gedacht werd van Covid, namelijk een infectieziekte met IFR van 3,5%? 

In de ‘nadere memorie van antwoord 1404 2023’ staat een extra verduidelijking:  Het zou gaan om infectie-ziekten 

  • ‘waartegen onder de bevolking geen of weinig immuniteit aanwezig is, 
  • deze bij mensen zware klachten veroorzaakt (bij een deel van de besmettingen) 
  • en zich gemakkelijk verspreidt onder de bevolking.’

Maar dit helpt ons ook niet verder. Deze criteria gelden immers voor iedere nieuwe griepvariant. 

Vraag ; Bedoelt de minister dat iedere nieuwe griepvariant het wettelijk kader kan activeren?

Het tweede criterium luidt : ‘als het belang van de volksgezondheid dit vereist.’  

Vraag Wat wordt precies bedoeld met belang van de volksgezondheid? 

Betekent dit dat er ook maatregelen genomen worden bij een ziekenhuisbeddentekort of stakend zorgpersoneel en stroomstoringen in ziekenhuizen?  In die gevallen is het immers in het belang van de volksgezondheid om te zorgen dat mensen niet ziek worden om zo de druk op de zorg te ontlasten.

Het kan zelfs in het belang zijn van de gezondheidszorg om mensen het fietsen te verbieden en ook andere ‘gevaarlijke’ activiteiten. Immers alles wat de kans op een ongeluk verhoogt, leidt, in het geval van een ziekenhuisbeddentekort, al snel tot ontwrichting van de gezondheidszorg en is dus niet in het belang van de volksgezondheid.

Vraag  Is het de bedoeling dat problemen die ontstaan door verkeerd beleid en mismanagement ook bestreden worden met collectieve maatregelen?

De maatregelen – Effectiviteit, schadelijkheid, gevolgen

Inmiddels is duidelijk dat er veel vraagtekens zijn bij de effectiviteit van de maatregelen. En dat niet alleen, er kleven enorm veel nadelen aan. Ze ondermijnen het immuunsysteem en berokkenen de bevolking op diverse fronten schade, psychisch, sociaal en financieel.

Bovendien degraderen ze ieder uniek mens tot een eenheidsworst.  Dat is onethisch en volkomen onrealistisch. 

Niet iedereen wordt immers ziek van een virus – de meesten hebben er niet eens last van –  en niet iedereen verspreidt het virus op dezelfde manier. 

De mens als eenheidsworst leidt tot bioindustrie-achtige praktijken. Mensen die als een soort kudde door enorme hallen worden geleid om massaal een prik te gaan halen, zonder dat er een huisarts aan te pas komt die in de gaten houdt of de prik wel geschikt is in combinatie met de andere medicatie en ziektegeschiedenis. 

Welke rol heeft de huisarts?

Soms is er geen tijd voor maatwerk, maar in het geval van de coronacrisis werden huisartsen buitenspel gezet. 

Vraag : Welke garantie is er dat mensen zo snel mogelijk de zorg krijgen die bij hun past, dat er rekening wordt gehouden met hun medicatie en ziektegeschiedenis?  

Vraag Er is een groeiend huisartsen tekort, hoe gaat dat opgevangen worden als de nood aan de man is?

Je bent onschuldig/gezond tot het tegendeel bewezen is. 

Een ander groot nadeel van collectieve maatregelen is het opzijzetten van een belangrijke pijler onder onze rechtsstaat. De burger is niet langer onschuldig / gezond tot het tegendeel wordt bewezen, maar moet zijn onschuld / gezondheid bewijzen op de manier die de overheid voorschrijft. 

Vraag : Wordt het bewijs dat de overheid verlangt om aan te tonen dat je gezond bent deze keer wel wetenschappelijk onderbouwd en op de juiste manier ingezet? 

Vraag: Is er iets geleerd van de PCR test? Een test die geen actieve infectie kon aantonen – zie Marion Koopmans die zegt “De PCR test is prima om te zeggen, je hebt het virus gehad. Het is minder goed om aan te geven je bent op dit moment besmettelijk” en desondanks werd het ingezet om de vrijheid van mensen in te perken.  

Afrondend

De regering wil een wettelijk kader scheppen voor maatregelen waarover elke dag wel een onderzoek verschijnt met als uitkomst dat lockdowns, mondkappen, QR codes, anderhalve meter afstand geen probate middelen zijn om de verspreiding van een infectieziekte tegen te gaan.

Aan de andere kant wordt de schade die deze maatregelen toebrengen steeds zichtbaarder – kinderen die leerachterstand hebben, mensen die vereenzamen en bedrijven die failliet gaan.  En dan moet nog worden onderzocht of de maatregelen niet ook een rol spelen bij de huidige oversterfte.

Conclusie

Afgezien van de veel te ruime omschrijving van infectieziekte met pandemisch potentieel,  lijkt het me echt totaal onzinnig om een wettelijk kader te hebben voor schadelijke maatregelen, voor een ontploffende brandweerauto. 

NU of NOOIT!

Posted on by
Beantwoorden

In wat voor een samenleving willen wij en onze kinderen leven? Is dat een democratie, een samenleving gebaseerd op menselijke waarden of laten we ons meevoeren in totalitaire oplossingen

We kunnen eindeloos blijven harrewarren over cijfers en wel of niet schadelijkheid van vaccins, maar het gaat om principes.
Een belangrijk principe is dat je accepteert dat mensen verschillend zijn en dat ze op hun eigen manier met hun gezondheid omgaan

Natuurlijk, er is een zorgprobleem. En dat moet opgelost.
Maar… waarom is er maar één oplossing

En waarom accepteren we dat die met dwang opgelegd wordt

De meeste mensen doen heel veel moeite om niet op de IC te belanden, dus laat die mensen dat gewoon op hun eigen manier doen

Niemand wil een ander besmetten en niemand wil op de IC belanden, dat moet het uitgangspunt zijn van hoe we met elkaar omgaan

Als je de ander als een slecht mens gaat zien, en dat wordt nu wel in ons hoofd gepompt, dan eindigen met overal hekken, boa’s en politie

Het uitgangspunt is dat de ander onschuldig / gezond is tot het tegendeel bewezen is

Daar hebben we al heel lang geleden, misschien wel te lang geleden om ons er nog bewust te zijn, voor gekozen

De bewustwording over wat we belangrijke principes vinden, die moet nu plaatsvinden

Doen we het samen, ieder op onze eigen manier, of moeten we het allemaal doen op een manier, de manier die de overheid bepaalt.
Ik kies voor : We doen het samen, ieder op onze eigen manier! Ook voor mijn kinderen, want die houden echt totaal niet van dwang.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Mijn brief aan de koning

Posted on by
Beantwoorden

Ik heb een brief verstuurd aan onze koning om mijn zorgen te uiten over het opzij zetten van een belangrijk principe in onze rechtstaat : De burger is onschuldig tot het tegendeel bewezen is.

Ik heb inmiddels antwoord ontvangen, van de koning zelf en daarna ook van minister Kuipers.

——————————————————————————————-

Z.M. Koning Willem-Alexander

Paleis Noordeinde 

Postbus 30412 

2500 GK Den Haag

Amsterdam, dinsdag 26 oktober 2021

Majesteit,

Wat zou het heerlijk zijn wanneer we razendsnel en gelouterd uit deze crisis zijn. Helaas gaat dat niet vanzelf. Een belangrijke voorwaarde is bijvoorbeeld dat er draagvlak is voor de manier waarop de problemen in de gezondheidszorg opgelost worden en dat ze gebaseerd is op de juiste principes. Principes die in een democratie niet onderhandelbaar zijn, of dat tenminste niet zouden mogen zijn. 

Het lastige is alleen dat het kabinet bij het uitvoeren van beleid de neiging heeft om principes opzij te schuiven. Dit gebeurde bij de toeslagen-affaire, bij het uithuis plaatsen van kinderen en nu ook bij het bestrijden van het coronavirus. Ik doel hierbij op het principe ‘De burger is onschuldig/gezond tot het tegendeel bewezen is’. Dit uitgangspunt biedt de burger veiligheid en beschermt tegen machts-misbruik maar heeft, nu ook in het geval van het corona-beleid, plaats moeten maken voor exact het tegenovergestelde: ‘De burger is schuldig/ziek tot hij bewijst dat dit niet zo is’. 

Het leidt ertoe dat de burger zonder geldige reden schuldig wordt verklaard en dan zelf moet gaan bewijzen dat hij onschuldig is, op de manier waarop de overheid verlangt. 

Dat is, zoals U zich kunt voorstellen, een fuik waar je als burger niet uitkomt. 

Je kunt immers niet bewijzen dat je geen fraudeur bent of een goede moeder bent of gezond. Er is altijd wel iets te vinden, een bonnetje dat je over het hoofd hebt gezien, je hebt een keer geschreeuwd tegen je kind of je bent in aanraking geweest met iemand die covid had. 

Dit belangrijke uitgangspunt in onze rechtsstaat moet dus liever vandaag dan morgen hersteld worden zodat de burger weer onschuldig/betrouwbaar/goede moeder/ gezond is, tot het tegendeel bewezen is. 

Ik zal zo bondig mogelijk duidelijk maken hoe dit omgekeerde principe ongemerkt het uitgangspunt is geworden van het corona-beleid en wat daarvan de gevolgen zijn.

Essentieel principe in onze rechtstaat werd opzij geschoven

Op 23 maart 2020 kondigde het kabinet de intelligente lock-down af. Impliciet uitgangspunt hierbij was : iedere burger is een bedreiging voor de gezondheid van een ander. 

Een gerechtvaardigd uitgangsput gezien de beelden die ons bereikten uit Bergamo.  

Het lastige was alleen dat de verschuiving van principes geen bewuste keuze was, waardoor de gevolgen niet werden doorgerekend en het ook niet werd getoetst.  

Terwijl dat wel had moeten gebeuren.

In de zomer van 2020 bleek namelijk dat je alleen een ander kon besmetten als je klachten had. Bovendien was duidelijk geworden dat vooral de kwetsbaren, mensen met onderliggend lijden, kans hadden om ernstig ziek te worden. John P. A. Ioannidis berekende de IFR (Infection Fatality Rate) die erop neer kwam dat mensen onder de 70 jaar, na een besmetting, wereldwijd gemiddeld 0,05% kans hadden om te overlijden. (WHO bulleting D:BLT.20265892)

Zelfs de heer van Dissel, die meestal wat aan de voorzichtige kant is, liet in de briefing van juli 2020 weten dat ruim 98% van de mensen geen tot nauwelijks last heeft van een besmetting.

Op dat moment had het oorspronkelijke principe in de rechtstaat hersteld moeten worden, simpelweg omdat er geen aanleiding was om alle burgers als een bedreiging te zien. 

En toch gebeurde dat niet.

Noodsituatie bleef van kracht

Door de vergrijzing en een decennium aan bezuinigen kreunden de ziekenhuizen onder de toestroom van corona-patiënten die intensieve zorg nodig hebben. Dit probleem moest nodig opgelost. 

Het kabinet had hier verschillende mogelijkheden voor. De zorg opschalen, leefstijl-ziekten aanpakken – meer bewegen vitamine C, D en zink -, prioriteit geven aan het verhogen van de luchtkwaliteit in binnenruimten én er kon meer ingezet worden op medicijnen en behandelmethoden, waardoor levens konden worden gered. 

Het kabinet bleek echter, zonder dat de samenleving hiervan op de hoogte was, een geheel eigen visie te hebben ontwikkeld op onze gezondheidszorg. Het hele probleem werd teruggebracht tot het bestrijden van het coronavirus en daar was maar één oplossing voor : Het vaccin. 

Er was alleen wel een klein nadeel. Het moest nog ontwikkeld worden.

Wachten op vaccin

Talloze organisaties en onafhankelijke experts vroegen zich af hoe een vaccin dat nog ontwikkeld moest worden de enige oplossing kon zijn. Moest de crisis niet aangepakt worden op de plek waar de problemen ontstaan; bij de wortel. Kon het niet én én? Kon de zorg niet ook worden opgeschaald?  En kon er niet ook een ventilatieplan ontwikkeld worden? 

Hoeveel onderzoeken de onafhankelijke experts ook op tafel legden, het kabinet wees ze pertinent van de hand en helaas, deTweede Kamer en media accepteerden dit zonder vragen te stellen.

Ondertussen werd er dus niets gedaan aan de problemen in de zorg. Niet geheel verwonderlijk luidden de ziekenhuizen, zodra de R in de maand was, de noodklok. 

De situatie werd al snel zo nijpend dat er binnen de kortste keren een nieuwe lock-down nodig was. 

Opnieuw werd iedere burger gezien als een bedreiging voor de gezondheid van een ander en een bedreiging voor de gezondheidszorg. Door het ontbreken van controle op het beleid kon het kabinet vervolgens voorwaarden stellen waarvan de noodzakelijkheid, effectiviteit en veiligheid niet bewezen werden. 

Je bent geen bedreiging als…

Je mocht bijvoorbeeld je huis uit als je 1.5 meter afstand hield – ook in de buitenlucht, terwijl daar nooit een besmetting gesignaleerd was -, je mocht alleen een winkel in als je een mondkap droeg –  hierbij was niet duidelijk of dit een symboolfunctie had of dat het masker daadwerkelijk iets tegenhield – en het bezoeken van grote bijeenkomsten was alleen mogelijk als je een PCR-test onderging die aantoonde dat je geen covid had. Een test waarvan al snel duidelijk was dat hij geen actief virus kan aantonen, maar desondanks breed werd ingezet en een graadmeter was voor het ‘gevaar’.

Mechanisme

U begint ongetwijfeld het mechanisme te zien.

De overheid geeft de burger zonder directe aanleiding het stempel dat hij een bedreiging is (in dit geval voor de gezondheid van een ander en de gezondheidszorg) en vervolgens moet de burger aantonen dat hij geen bedreiging is, op de manier die de overheid goedkeurt.  Vervolgens stelt de overheid voorwaarden waarvan de noodzakelijk, effectief en veiligheid ook nog eens niet worden bewezen. 

De boel is inmiddels omgedraaid 

Het is de wereld op zijn hoofd. Op deze manier wordt de burger een speelbal van de overheid. 

De overheid kan immers ineens zeggen: “Er is een terreurdreiging, wat er precies aan de hand is, daar kunnen we geen mededelingen over doen, maar u moet erop vertrouwen dat experts heel goed weten dat er groot gevaar is en daarom moet iedereen nu aantonen dat hij geen bedreiging vormt voor de samenleving. Als hij dat niet kan doen op de manier die wij van hem verlangen dan krijgt hij het predikaat ‘bedreiging’ en mag hij niet de straat op.”

Dat is in wezen hoe er nu met de dreiging op de gezondheidszorg wordt omgegaan. Iedereen wordt gezien als een bedreiging en mensen mogen alleen naar een restaurant, theater of sportkantine als ze twee keer gevaccineerd zijn, een herstelbewijs hebben of een test hebben gedaan. 

Maar wie zegt dat het daar bij blijft?

Als we accepteren dat overheidsbeleid gestut wordt met deze schadelijk pijler; ‘De burger is schuldig tot hij bewijst dat niet schuldig is, op de manier die de overheid verlangt’, dan duurt het niet lang of we zitten allemaal met een enkelband thuis. 

De bewijslast moet daarom altijd bij de overheid liggen, ook wanneer er een crisis is. 

En als de overheid voorwaarden stelt (maatregelen neemt) dan moeten deze altijd – ook in een crisis – onafhankelijk getoetst worden op noodzakelijkheid, effectiviteit en veiligheid.

Tot slot

Ik heb geen idee of en wanneer mensen door hebben dat een essentieel principe in onze rechtstaat plaats heeft moeten maken voor het tegenovergesteld en of ze vervolgens de noodzaak voelen om te zeggen. “Ho Stop! We zijn bereid om alles te doen om grote maatschappelijke problemen op te lossen, maar dan wel op basis van de juiste principes.”

Het enige dat ik wel weet is dat als burgers dit belangrijke principe en uitgangspunten in onze rechtstaat willen herstellen, dat ze Uw steun dan enorm hard nodig hebben. 

Ik dank U zeer voor Uw aandacht. 

Met mijn allerhartelijkste groet, 

Esmé Lammers 

20211221-brief-van-koning
20220323 Brief Kuipers

Bewijs jij maar dat je geen bedreiging bent!

Posted on by
Beantwoorden

Het kabinet heeft er een handje van om bij de uitvoering van beleid, en nu ook weer bij het bestrijden van het corona-virus, een essentieel principe in onze rechtstaat opzij te schuiven, te weten ‘De burger is onschuldig/gezond tot het tegendeel bewezen is’.

Dit principe, dat ons veiligheid biedt en beschermt tegen machtsmisbruik, wordt ingeruild voor exact het tegenovergestelde: ‘De burger is schuldig/ziek tot hij bewijst dat dit niet zo is’.

Susan Hayward in I want to live!

Het leidt er toe dat de burger, zoals ook gebeurde bij de fraude-bestrijding door de Belastingdienst en in het jeugdzorg-dossier, zonder geldige reden als een bedreiging wordt gezien en dan zelf moet bewijzen dat hij onschuldig is, op de manier waarop de overheid verlangt.
En dat is een fuik waar je als burger niet uitkomt.

Je kunt namelijk niet bewijzen dat je geen fraudeur bent of een goede moeder bent of gezond. Er is altijd wel iets te vinden, een bonnetje dat je over het hoofd hebt gezien, je hebt een keer geschreeuwd tegen je kind of je bent in aanraking geweest met iemand die covid had.

Deze belangrijke pijler onder onze rechtsstaat moet dus liever vandaag dan morgen hersteld worden zodat de burger weer onschuldig/betrouwbaar/goede moeder/ gezond is, tot het tegendeel bewezen is.

Aan de hand van de stappen die gezet zijn in het coronabeleid is goed te zien hoe de burger, zonder het zelf door te hebben, steeds meer het label bedreiging opgeplakt kreeg en de boel inmiddels volledig is omgekeerd.

Essentieel principe in onze rechtstaat werd opzij geschoven
Op 23 maart 2020 kondigde het kabinet de intelligente lock-down af. Impliciete uitgangspunt was hierbij : iedere burger is een bedreiging voor de gezondheid van een ander.
Dit leek gerechtvaardigd gezien de beelden die ons bereikten uit Bergamo.

Het lastige was alleen dat dit principe op dat moment geen bewuste keuze was waardoor de gevolgen niet doorgerekend werden en het ook niet werd hersteld.
Terwijl dat wel had moeten gebeuren.

In de zomer van 2020 bleek namelijk dat je alleen een ander kon besmetten als je klachten had. En bovendien was het duidelijk dat vooral de kwetsbaren, mensen met onderliggend lijden, kans hadden om ernstig ziek te worden. John P. A. Ioannidis berekende de IFR (Infection Fatality Rate) die erop neer kwam dat mensen onder de 70 jaar, na een besmetting, wereldwijd gemiddeld 0,05% kans hadden om te overlijden. (WHO bulleting D:BLT.20265892)

Zelfs van Dissel, die meestal wat aan de voorzichtige kant is, liet in de briefing van juli 2020 weten dat ruim 98% van de mensen nauwelijks tot geen last heeft van een besmetting.

Op dat moment had dus het oorspronkelijke principe in onze rechtstaat hersteld moeten worden, simpelweg omdat er geen aanleiding was om alle burgers als een bedreiging te zien.
Maar dat gebeurde niet.

Noodsituatie bleef van kracht
Het virus was gelukkig niet het killer-virus waar we bang voor waren, het had wel een ander probleem blootgelegd. Door de vergrijzing en een decennium aan bezuinigingen kreunden de ziekenhuizen onder de toestroom van corona-patiënten die intensieve zorg nodig hebben.
Dit probleem moest nodig opgelost.

Het kabinet had verschillende mogelijkheden. De zorg opschalen, leefstijl-ziekten aanpakken – meer bewegen vitamine C, D en zink -, prioriteit geven aan het verhogen van de luchtkwaliteit in binnenruimten én er kon meer ingezet worden op medicijnen en behandelmethoden, waardoor levens konden worden gered.

Het kabinet bleek echter, zonder de samenleving hiervan op de hoogte te brengen, een geheel eigen visie te hebben ontwikkeld op onze gezondheidszorg. Het hele probleem werd teruggebracht tot het bestrijden van het coronavirus en daar was maar één oplossing voor : Het vaccin.
Er was alleen wel een klein nadeel. Het moest nog ontwikkeld worden.

Wachten op vaccin
Talloze organisaties en onafhankelijke experts vroegen zich af hoe een vaccin dat nog ontwikkeld moest worden de enige oplossing kon zijn. Moest de crisis niet aangepakt worden op de plek waar de problemen ontstaan; bij de wortel. Kon het niet én én? Kon er niet opgeschaald bijvoorbeeld? En kon er niet ook een ventilatieplan ontwikkeld worden?
Hoeveel onderzoeken de onafhankelijke experts ook op tafel legden, het kabinet wees ze pertinent van de hand en helaas, de Tweede Kamer en media accepteerden dit zonder al te veel vragen te stellen.

En ondertussen werd er dus niets gedaan aan de problemen in de zorg.
Niet geheel verwonderlijk luidden de ziekenhuizen, zodra de R in de maand was, de noodklok.

De situatie werd al snel zo nijpend dat er binnen de kortste keren weer een nieuwe lockdown nodig was.

En zo kon opnieuw iedere burger gezien worden als een bedreiging voor de gezondheid van een ander en ditmaal ook nog als een bedreiging voor de gezondheidszorg.
Het kabinet stelden een aantal voorwaarden op waarmee de burger onder dit stempel uit kon komen.

Je bent geen bedreiging als…
Je mocht bijvoorbeeld je huis uit als je 1.5 meter afstand hield – ook in de buitenlucht, terwijl daar nooit een besmetting gesignaleerd was -, je mocht alleen een winkel in als je een mondkap droeg – hierbij was niet duidelijk of dit een symboolfunctie had of dat het masker daadwerkelijk iets tegenhield – en het bezoeken van grote bijeenkomsten was alleen mogelijk als je een PCRtest onderging die aantoonde dat je geen covid had.
Een test waarvan al snel duidelijk was dat hij geen actief virus kan aantonen, maar desondanks breed werd ingezet en een graadmeter was voor het ‘gevaar’.

Mechanisme
Het mechanisme begon zich langzaam af te tekenen : De overheid geeft de burger zonder directe aanleiding het stempel dat hij een bedreiging is (in dit geval voor de gezondheid van een ander en de gezondheidszorg) en vervolgens moet de burger aantonen dat hij geen bedreiging is, op de manier die de overheid goedkeurt.
Door het ontbreken van controle op het beleid kan het kabinet vervolgens voorwaarden stellen waarvan de noodzakelijk, effectief en veiligheid niet bewezen worden.

De boel wordt omgedraaid
Het is de wereld op zijn hoofd. Op die manier wordt de burger een speelbal van de overheid.

De overheid kan immers zeggen: “Er is een terreurdreiging, wat er precies aan de hand is, kunnen we geen mededelingen over doen, maar u moet er op vertrouwen dat experts heel goed weten dat er groot gevaar is en daarom moet iedereen nu aantonen dat hij geen bedreiging vormt voor de samenleving. Als hij dat niet kan doen op de manier die wij van hem verlangen dan krijgt hij het predikaat ‘bedreiging’ en mag hij niet de straat op.”

Het is exact de fase waarin we nu in beland zijn. Iedere burger wordt gezien als een bedreiging en mensen mogen alleen naar een restaurant, theater of sportkantine als ze twee keer gevaccineerd zijn, een herstelbewijs hebben of een test hebben gedaan.
Maar wie zegt dat het daar bij blijft?

De aandacht wordt nu mooi afgeleid door de schuld te leggen bij de mensen die niet meedoen aan het systeem. Terwijl burgers bezig zijn elkaar de maat te nemen, gaat de overheid ongestoord verder met het implementeren van de controle.

Herstel van principes
Als we blijven accepteren dat overheidsbeleid gestut wordt met deze schadelijk pijler; ‘De burger is schuldig tot hij bewijst dat niet schuldig is, op de manier die de overheid verlangt’, dan duurt het niet lang of we zitten allemaal met een enkelband thuis.

De bewijslast moet altijd bij de overheid blijven, ook wanneer er een crisis is.

En als de overheid voorwaarden stelt (maatregelen neemt) dan moeten deze altijd – ook in een crisis – onafhankelijk getoetst worden op noodzakelijkheid, effectiviteit en veiligheid.

Ik heb geen idee of en wanneer mensen het patroon zien en of ze de noodzaak voelen om te zeggen. “Ho Stop! We zijn bereid om van alles te doen om grote maatschappelijke problemen op te lossen, maar dan wel op basis van de juiste principes.”

Het enige dat ik zo langzamerhand wel weet is dat deze controle niet vanzelf overwaait.

De lucht klaren…

Posted on by
1

Vanaf het begin van de coronacrisis zegt mijn gevoel dat er iets niet klopt aan het #coronabeleid.

Stel, er breekt een virus uit dat vooral koeien treft en ik ben boer. Ik moet maatregelen nemen en kan alle koeien laten prikken met een nieuwe techniek, maar kan ook de stallen opknappen zodat er meer schone en frisse lucht binnenstroomt, de beesten gezonder voeren en meer laten bewegen. Zonder aarzelen kies ik voor de tweede optie – schone lucht, goed voedsel en meer bewegen. Eventueel zou ik het aanvullen met een vaccin om de kwetsbare dieren te beschermen.

Eenzijdig inzetten op een vaccin druist compleet tegen mijn gevoel in.

Maar hoe krachtig en oprecht dit gevoel ook is, het verhindert niet dat het kabinet een toenemende druk op me uitoefent om mee te doen aan de #coronapas en me afschildert als een ‘gevaar’ voor de volksgezondheid, als iemand die egoïstisch is en een besmettingshaard, een mens dat te gevaarlijk is om mee in een restaurant te zitten.

De verwijten, met de dreiging die er vanuit gaat, gaan me niet in de koude kleren zitten.

De geschiedenis leert dat haat gezaaid kan worden om het op een welgekozen moment te kunnen oogsten zodat mensen elkaar opgehitst te lijf gaan.

Gelukkig leert de geschiedenis ook dat mensen zich vroeg of laat realiseren dat haat geen oplossing is, dat het de wereld niet mooier maakt en dat begrip voor een ander je verrijkt.

Maar hoe kan je elkaar begrijpen als veel gebaseerd is op een gevoel of een angst?

Mede naar aanleiding van diverse reacties waarbij de gemoederen flink opliepen heb ik de behoefte mijn gevoel nader te onderzoeken, het te vertalen naar logica, te onderbouwen en zo de lucht te kunnen klaren.

Ernst van de situatie

Uitgangspunt voor wederzijds begrip is natuurlijk overeenstemming over de ernst van de situatie. Gelukkig is hier al meer consensus over.

De gemiddelde leeftijd van gestorven corona-patienten was vorig jaar 81 – is inmiddels 83.[1]

Met een leeftijd onder de 70 heeft iemand 99,95% kans de besmetting te overleven (zie Publication: Bulletin of the World Health Organization).

Een ander aspect is het gevaar op Long Covid.

Wat kunnen we doen?

Tegenover de ernst van de situatie staat kennis over het virus en hoe er mee om te gaan.

Nu, anderhalf jaar later, zijn er diverse mogelijkheden om een ernstige besmetting te voorkomen. De duur van de besmetting – de hoeveelheid virus die je binnenkrijgt – blijkt bijvoorbeeld een belangrijke factor.[2] Wanneer je slecht geventileerde, drukke, bedompte ruimten vermijdt verklein je de kans aanzienlijk op een ernstige besmetting[3]. Bovendien kan de ziekte, Covid, wanneer je eenmaal besmet bent geraakt, beter worden behandeld en hoeft deze dus ook niet chronisch te worden.[4]

De overlevingskans is gestegen en met een juiste behandeling is de kans verkleind dat je op de IC te belandt. (Zie ook technische briefings aan Tweede Kamer)[5]

De situatie lijkt dus onder controle.

situatie februari 2021

Maar wordt dit ook zo door iedereen ervaren?

Waar zijn we bang voor?

De impact van de Bergamo-beelden valt niet te onderschatten, dat merk ik ook bij mezelf. Deze en andere beelden zijn zo indringend dat het lastig is om er van los te komen. Elke keer wanneer van Dissel, Gommers of Kuipers waarschuwt voor het overlopen van de IC, doemen de beelden bijna onbewust, maar meestal in volle hevigheid, op.

Maar,.. wanneer de angst dreigt te regeren wordt het belangrijk je af te vragen hoe realistisch de angst is, of de beelden (nog) een goed beeld geven van de werkelijkheid.

De mensen die op de IC belanden blijken vooral mensen te zijn die al ziek waren, die onderliggend lijden hadden. En als we kijken naar de rondrijdende ambulances op zoek naar een leeg IC bed, dan wordt duidelijk dat in voorgaande jaren, nog voor de coronacrisis, er ook een tekort was aan IC bedden.

De crisis is dus niet zozeer ontstaan door het coronavirus, maar door straffe bezuinigingen van de afgelopen jaren in combinatie met de vergrijzing en veel mensen met chronische ziekten.

De beelden moeten dus bijgesteld. Ten eerste treft het virus zelden gezonde mensen, maar vooral kwetsbaren die dus beter beschermd moeten worden, en verder duiden ze op problemen in de gezondheidssector die de afgelopen steeds verder opliepen.

De problemen

Het coronavirus is dus gelukkig niet het killervirus, maar eerder de spreekwoordelijke druppel die de emmer deed overlopen. Het veroorzaakte een crisis die gezien moet worden als een symptoom van dieperliggende problemen met onze gezondheid en in de zorg.

Het coronabeleid.

Het kabinet nam een reeks maatregelen die gericht waren op het tegengaan van de verspreiding van het virus. Deze maatregelen legde de samenleving plat, maar loste ondertussen de andere problemen niet op. En ineens waren daar in mei 2020 de vaccins. Sindsdien is er nog maar één oplossing die ons allemaal gaat redden en dat zijn vaccins.

Dat vaccins mogelijkheden bieden is het punt niet, dat deze coronavaccins dé ENIGE oplossing zijn in de strijd tegen Covid, wel.

Lossen de vaccins de problemen op in de gezondheidszorg? Maakt het kwetsbare sterker en krachtiger. Is het een antwoord op het groeiend aantal chronische zieken? Nee.

De vaccins lijken weliswaar tijdelijk goed te helpen en ze brengen wat rust, maar ondertussen maken ze mensen afhankelijk van medicijnen, de volgende booster en dan nog eentje en nog een. Zoals veel medicijnen zijn deze vaccins symptoombestrijding en lossen ze de onderliggende problemen niet op.

Zijn er andere mogelijkheden om de zorg te ontlasten?

Volgens het kabinet is er maar één mogelijkheid, maar dat is niet iedereen het mee eens.

Met een kleine zoektocht stuit je al snel op mooie elegante strategieën om de druk op de gezondheidszorg te verlichten. Neem alleen al de adviezen van gerenommeerde experts als Jaap Goudsmit die zegt; “Vaccineer kwetsbaren en zorg dat mensen zichzelf vrijwillig kunnen testen zodat ze veilig bij elkaar kunnen komen” of experts die wijzen op het belang van goede ventilatie of de steeds groter wordende groep artsen (o.a. Artsen Covid Collectief) die willen inzetten op een gezonde leefstijl en supplementen zoals Vit C, D (in combinatie met K2) en zink als het gaat om het versterken van je immuunsysteem en een mild verloop van Covid.

Het zijn adviezen die stuk voor stuk onderbouwd zijn met wetenschappelijk onderzoek, maar desondanks compleet genegeerd worden.

In plaats daarvan houdt het kabinet stoïcijns vast aan die ene oplossing die blijkbaar al vanaf mei 2020 mondiaal bedacht is : Iedereen moet gevaccineerd!

Prikcampagne

Om mensen over te halen de prik te nemen worden kosten nog moeite gespaard, BN’ers, reclamecampagnes, dagelijkse zendtijd op NPO 1, bij tegenstand wordt de druk nog wat opgevoerd door schuldigen aan te wijzen en haat te zaaien tegen gezonde mensen die terecht twijfelen of het vaccin voor hen wel een meerwaarde heeft, als het al veilig voor ze is. Voor de zekerheid is ook het debat vrijwel onmogelijk gemaakt en is er censuur.

De campagne is zo overweldigend dat je bijna vergeet dat het om een pharmaceutisch middel gaat met een nieuwe techniek die nog niet eerder op zo’n grote schaal is toegepast en voor een virus dat voor 98% van de mensen geen probleem is.

Effectiviteit en veiligheid

Wanneer je kwetsbaar bent en kiest voor het vaccin dan is dat natuurlijk goed te verantwoorden, maar wil dat ook zeggen dat het voor iedereen nuttig is en dat je de hele bevolking zou moeten gaan vaccineren.

Vaccin producent BioNtech geeft in het kwartaalverslag van september 2020 aan

“In addition, even if we successfully advance one of our product candidates into and through clinical trials, such trials will likely only include a limited number of subjects and limited duration of exposure to our product candidates. As a result, we cannot be assured that adverse effects of our product candidates will not be uncovered when a significantly larger number of patients are exposed to the product candidate. Further, any clinical trials may not be sufficient to determine the effect and safety consequences of taking our product candidates over a multi-year period.”

Ieder medicijn heeft bijwerkingen, dat klopt en dat is met een vaccin niet anders. En daarom neem je dus ook alleen maar medicijnen als het een effectieve oplossing is voor een ziekte die niet op een andere manier kan worden genezen of voorkomen.

En dat is niet aan de hand. Het is én geen effectieve oplossing – Gevaccineerden kunnen nog steeds het virus verspreiden, zelfs zonder klachten wat de verspreiding nog ongrijpbaarder maakt. Ze worden wel minder ziek, maar de werking van de vaccins neemt af waardoor boosters nodig zijn – én er zijn andere oplossingen.

Veilig samenkomen

Een gezond mens heeft niets te vrezen van het virus, dus waarom zou je die blootstellen aan een risico op bijwerkingen van een nieuw vaccin?

Mensen kunnen elkaar uitstekend ontmoeten in goed geventileerde ruimten. Zelfs in het geval dat ze toch besmet raken, dan gaat het om een lichte besmetting en is er weinig gevaar om ernstig ziek te worden. Er hoeven verder ook geen restricties meer te zijn en iedereen kan volop deelnemen aan het leven. Groot voordeel is bovendien dat op deze manier hun immuunsysteem up to date blijft en ze natuurlijke immuniteit kunnen opbouwen. Een immuniteit die veel breder is dan de immuniteit van vaccins en die bovendien levenslang is[6].

Mijn bezwaren op een rij

Het kabinet wijst onterecht het coronavirus aan als grootste oorzaak van de huidige gezondheidszorgcrisis

In plaats dat het daadwerkelijke problemen in de gezondheidszorg oplost en het kwetsbaren weerbaarder maakt, doet het aan symptoombestrijding en kiest het voor een éénsporenbeleid, een korte termijn oplossing, om te voorkomen dat covid patienten op de IC belanden.

Wanneer burgers onder druk zich laten vaccineren kunnen ze ook niet zelf verantwoordelijk meer zijn voor hun gezondheid – als je vrije keuze had, dan had je het immers anders gedaan – en dus kunnen ze in wezen ook niet meer zelf zorgen dat ze niet op de IC belanden. De overheid bepaalt ineens wat goed is voor je.

Het kabinet verzuimt te bewijzen dat de vaccins effectief zijn én voor iedereen veilig.

Tot slot

De perceptie van mensen is dat als een overheid maatregelen met zoveel overtuiging implementeert dat ze dan wel effectief en veilig moeten zijn.

Helaas is dat niet zo. Hoe je het ook wendt of keert de vaccins maken gebruik van een nieuwe techniek die niet op deze schaal is toegepast. Dat heeft risico’s. Hopelijk en waarschijnlijk is het risico klein, maar als je mensen medicijnen voorschrijft moeten ze wel een afweging kunnen maken van de risico’s.

Een overheid heeft macht, bijvoorbeeld om de samenleving veilig te houden, maar deze macht mag niet gebruikt worden om burgers voor het blok te zetten zodat ze een medisch middel nemen waarvan niet duidelijk is wat de meerwaarde is voor hen en niet valt in te schatten of het veilig is voor ze.

De argumenten overziend concludeer ik dat mijn gevoel klopt. Het zou voor ons allemaal veel gezonder en prettiger zijn wanneer er naast het vaccineren van kwetsbaren ook ingezet wordt op het verbeteren van leefstijl, een sterke gezondheidszorg die goed gebruik maakt van de kracht en intelligentie van het menselijk lichaam en er schone en frisse lucht is in alle binnenruimte.

Dan is de lucht geklaard.

[1] https://coronadashboard.rijksoverheid.nl/landelijk/sterfte
https://www.metronieuws.nl/in-het-nieuws/binnenland/2020/11/wie-zijn-de-coronadoden-in-ons-land-hoe-oud-waren-ze-en-waar-woonden-ze/

[2]https://time.com/5883081/covid-19-transmitted-aerosols/

[3] https://docs.google.com/presentation/d/11rY9tQtkFaV_M4N-hf5qp1_Xtuw8JYb4Qvv5e7BEmcc/edit#slide=id.g8f2f4668c4_0_0

[4] https://swab.nl/nl/covid-19
[5] https://www.tweedekamer.nl/kamerleden-en-commissies/commissies/volksgezondheid-welzijn-en-sport/thema-coronavirus
[6] https://www.medrxiv.org/content/10.1101/2021.08.24.21262415v1